Margareta van Godewijck (1627-1677) |
Margareta van Godewijck (1627-1677) genoot in haar geboortestad Dordrecht redelijke bekendheid als Nederlands en Neolatijns dichter. Van haar hand zijn in het Regionaal Archief Dordrecht twee manuscripten met in totaal achtentwintig Latijnse gedichten bewaard gebleven. Zes hiervan bevinden zich in een manuscript met voornamelijk Nederlandse gedichten (manuscript 1024, a). De overige tweeëntwintig zijn te vinden in een apart manuscript dat alleen Latijnse gedichten omhelst (manuscript 1025, b). Deze verdeling is weerspiegeld in de nummering van de hier geboden editie. Deze editie, inclusief de inleidende tekst bij ieder gedicht, is overgenomen uit: Ouwerkerk, Aron. The Latin Poems of Margareta van Godewijck (1627-1677). Humanistica Lovaniensia 70.2 (2021), p. 229-303. |
Ia
mortis hic et vitae sacra sit ara meae. IIa
opus tuum rhythmicum, et cum gaudio vidissem carmen tuum musicum, (5) tum accepi suavitatem ex hoc honorario, etiam hilaritatem ex isthoc donario. O si mihi ad reddendum (10) nunc restaret aliquid! prompta sum ad largiendum; tempus mihi deficit. O si otium haberem ad haec exercitia! (15) sane, ego tum gauderem; procul sit inertia. Semper iam sum occupata rebus oeconomicis, et diebus implicata (20) in multis negotiis. Ego conor imitari philosophi exemplum, qui debebat operari, nocte scripsit librum. (25) Amo vere et libenter ista alta studia; doleo, qui indecenter tractant hic inania. Illi semper in hoc mundo (30) abutuntur tempore; manent in impuro fundo cum scelesto pecore. Hoc non fuit mihi gratum quod me tollis laudibus; (35) et tu putas te beatum in tantis honoribus. Dato Deo omnem laudem qui dat sapientiam, et qui docet inscientem, (40) habe illi gratiam. Deus ille qui creavit omnia ex nihilo, et qui populum beavit, sit tibi propitio. (45) Care pater, bene vale cum mea matercula; opto ut non vivas male cum tua carissima. IIIa
Deus, mundum et dedisti nobis tuam gloriam, rerum tuam copiam. (5) Agnos, equos, aves, boves, et dedisti nobis oves, quoque multa pecora; laudate Dei decora. O Iehova! Rex Deorum, (10) laus et gloria honorum, et maiestas eminet, globum terrae continet. Fundata terra nobilis a te et est immobilis; (15) fluunt quoque flumina, rigant humi gramina. Et montes in cacumine, sunt alti celsitudine; hi sunt mari limites, (20) ponunt aquis stipites. Arbores florent floribus, Et cantant aves moribus, aures mulcent cantibus in ramis comantibus. (25) Terrae redundant frugibus, seminibus et messibus. Pecus foeno pascitur, gramen dulce nascitur. Homo tantum non creatur, (30) quin et pane tunc cibatur; vinum facit hominem laetum et amabilem. Alites hic nidos struunt, et pupillos quoque alunt; (35) cum iam sunt volatiles volant et sunt faciles. Laus sit Deo per secula, est qui formavit aethera; illi placent quae creavit, (40) opus suum et probavit. Divina Deo gloria sit illi, et victoria, qui creavit omnia, vere non sunt somnia. IVa
primum locum obtinetis, scripsi vestro nomine, sit foelici omine. (5) Deus faxit ut pacati semper sitis et amati; vestri cives rideant, cuncta vobis placeant. Utinam id possem clare (10) vobis semper dedicare, vobis amatoribus, et pacis tutoribus. Pacem ante dilexistis, ah! iam eam perdidistis; (15) propinate iterum in laudem pacis vitrum. O! vos omnes †consuevistis lites†, rixas posuistis, et inter omnes fratres (20) estote pacis patres. Sitis semper hic concordes, et abite qui discordes amant in hoc seculo; pax sit grata corculo. Va
classibus in patriam; illi iam sunt deprimentes nostram Hollandiam. (5) Illi fundunt iam cruorem in mare Batavicum; illi excitant furorem saevum et tyrannicum. Surge Deus in virtute, (10) fuge tales bestias; pugna (precor) pro salute, dele has molestias. Perde, perde hos molossos, flige naves Anglicas; (15) pelle, pelle hosce pravos, merge has Britannicas. Fac ut Marte iam vincamus thalassiarchum robora; tua fide iam pugnamus, (20) iuva nos ut Debora. Quae occidit inimicos, manu forti Siseram. Oro, Deus, flige malos, da nobis victoriam. VIa
possum paucis expedire: laudo Bevervicium; in hac urbe erat natus, (5) et a multis veneratus propter suum studium. Ille Leidae habitavit, et memoriae mandavit scita naturalia; (10) Graeca lingua cum Latina, et Leidensi disciplina usus est et alia. Post ad Gallos veniebat, ibi doctor tum fiebat; (15) multis quoque placuit. Tum Lugdunum est profectus, et Italiam provectus diligenter studuit. Mox poetis laureatis (20) gratus erat ceu cognatis rerum propter copiam; doctus erat et humanus, nummos pauperi dans in manus, sustulit inopiam. (25) Numquam fuit cuiquam gravis, semper mitis, erat suavis; multas amicitias sibi soli comparavit, numquam neminem vexavit, (30) abhorruit nequitias. Boyum, Heinsium adspexit, et Salmasium dilexit, decora Batavia; hosce saepe audiebat, (35) ille etiam sciebat quod essent magno nomine. Satis rhythmicos cantavi, satis versus hos amavi, ego demum desino. (40) Iam non possum plura scribere, neque Hippocrenas bibere, tandem ego finio. Ib
Tarpeius surgens tollit ad astra labor? Erigit ipsa suas ingens Florentia turres, luceat aethereo lumine celsa Pharos. (5) Nobilis illustris Venetum respublica Marci ostendit populos Hesperiaeque decus. Nunc ut Dordrechti flammantia lumina fulgent, urbs his carminibus iam celebranda meis. Merserat australes iam quondam fluctibus agros, (10) totque ferox late sorpserat unda lares. Deseruere domos Nymphae; trux undique Nereu, undique crudeles, incubuistis, aquae. Postea migravit Triton cum Thetide circum, et madidos pepulit Vesta Dryasque deos. (15) Fecundis cinguntur agris tot cincta procellis praedia, quaque fuit fluctus et arva virent. Aedes si spectas, veteris vestigia saecli, bellaces heroum aspice, Belga, manus. Tecta Blyenburgi late tollantur in altum, (20) altius augustum tendit ad astra caput. Ultro si pergas vastam te ferre per urbem, magnas spectabis marmoreasque domos. Hinc Beveri magnas lustrabis consulis aedes, gloria conspicuae deliciumque domus. (25) Hinc etiam cernis magnos attollere fasces, ad morem Fabii, maxime consul, eas. Templum si spectes, aulam, magnamque monetam: munera sunt Caroli barbariaeque metus. Urbs prima ordinibus suffragia liquida donat, (30) et pia, sed tutae, nomina pacis amat. Auriacus dum fortia magnus ad arma rediret, Mavors invictus Battaviaeque decus, hic primum ante urbem tunc colligere agmina coepit, primae hinc belli sic sonuere tubae. (35) Frugifer Autumnus mediam transmigrat in urbem, attamen arboribus littora nostra carent. Est nondum nobis pinguis vindemia Bacchi, nec molles uvae deliciumque Mosae. Huc Rheni merces et vini munera mittunt, (40) et Nemetes plenis mustea vina cadis. Sed Tungri ferrum, commercia plurima donant vastaque Eburonum marmora caesa iugis. Hic forum est magnum, Brittorum maxima merces, semper Brittanni quod coluere viri. (45) Quid plus cantarem, Batavorum maxima virgo? Suspice: Fama etenim te super astra vehet. Quondam tormenta Albani et rabiem repulisti a Dordracenis sanguinolenta focis, efferus in sociam cum se Bossuvius urbem (50) funderet, et trepidis Rottera fleret aquis. At nunc prima sedes inter, non victa, sorores, artificum nutrix Battaviaeque decus. Quondam turbantur magna caligine mentes, vix servabatur relligionis amor. (55) Sed rixis tremuere ardentia limina Phoebi, nec iustus iudex aut gravis ultor erat. Prodibant Dordrechti omnes ex ordine patres, hic templum pacis sed pietatis erat. Curia tunc strepitu, tunc aures lite vacabant, (60) omnes florebant uberiore fide. Florebit felix concordia semper in urbe, pectora sed numquam vindice fide carent. O summum Numen, magnus Regnator Olympi, excipe quos querulo fudimus ore sonos. (65) Ut nobis aeterna manent caelestia dona, optima libertas, religionis amor. IIb
quo duce siderea pulpita luce micant, saepe salutiferi doceas praeconia Christi, cum magna cura pendere res superum. (5) Promis caelestes fecundo pectore voces, pandit et aethereos lingua diserta sonos. Accipe, sed facili, iam nunc mea carmina, vultu, sunt pretii exigui virgineusque labor. Longius a claris Musarum fontibus absum, longius a Cirrha Castaliisque vadis. Sed honor est nobis Colvi dixisse salutem, si mea sunt vestra carmina tacta manu. Oceani scrutator, naturae optime custos, quam nobis Oriens, Vespera dives, alit, (15) quidque aether pandit, quid condit viscere terra, Tritonis spolium, capsula vestra tenet. Iam superos divosque tuas scrutaris in aedes, atque coram docto lumine rara vides. Exuvias animalis habes vacuosque penates, (20) et picturatis limina tincta notis. Quid nunc mirantur aurata palatia regum? splendidior spretis piscibus aula patet. Omnia rara facis; metiris sidera, terram, et victi spoliis aetheris unus ovas. (25) Dordrechti vivas, celebris tutela lycei, Palladii custos maxime et urbis honos. IIIb
praeclara et, Titan splendide, luce venis? Densas dispersit tenebras, absolvit Olympum, laetamque ostendunt mollia fata diem. (5) Lux tibi, lux nobis fulsit, Brittannia, Belgis: Carolus exsurgit, qui mage sole micat. Fama volatilis exclamat nunc laeta per urbes, regem expectatum sospitem adesse canit. Quem Virgo Durdrechti muris cernit ab altis, (10) et simul innumeras huc properare rates. Voce omnes vates iucunda surgere iussit: ludito nunc laetis, fistula, carminibus. Protinus auditur Latiae facundia linguae, Musa docet Batavae plectra movere lyrae. (15) Omnes cantabant iam laeto murmure vates; quod nunc cantabo (pro dolor!) haud superest. IVb [also printed]
Heroum audiri tua (pro dolor!) horrida fata. Nunc Caroli mortem calamo, doctissime, pingis, infandum facinus nullo umquam tempore visum. (5) Nunc Caroli tibi stirps, magni genitoris imago, illustris pietatis apex, nam pectore in uno virtutum coetus mire constantia condit. Ad Tamesin ducis vento fremituque secundo, ostendis digitoque triumphans principis agmen. (10) Nunc gaudet vidisse diem quo prisca Stuarti progenies magno decernit frena nepoti, tergeminamque uno claudit sub Numine gentem. Haec nunc gesta dabis fluida, dulcissime, penna; Sylvius in libros haec non silvestria duxit. Vb
optima spes matris, gloria Battaviae! Delicium Caroli magni, qui sceptra potitus legitime domat ut sors violenta rapit. (5) Vivas in magnos, qui mire crescis, honores, qui patrem ante annos, noster Iule, refers. Agnoscit te Leida suum, te magnus Apollo vult etiam doctos inter habere choros. Natus es et Belgas inter Phoebumque deasque, (10) Castaliosque bibis, blanda iuventa, lacus. Ipsa tibi iam nunc Pietas se pectore toto abdit, et in tenero Gratia corde latet. Guillelmus, spes nostra, vivat, lux maxima Belgis, Auriaci germen spiraque Battaviae! (5) Vivito nunc felix, annis iam crescito multis, o civiumque decus deliciumque tuum! VIb
maturis annis, Castalidumque decus, ingenii dociles et dulcis cura parentum, et flores nitidi, gloria gymnasii: (5) Iosephum magnum concinna voce dedistis, maestitiam vidi laetitiamque simul. Cum fratres fratris mulcebant genua palmis Iosephi, maeror magnus et altus erat; sed lacrimis quaesita madent Beniaminis ora, (10) tunc etiam lacrimas eripuere mihi. Egregii iuvenes, ad Olympum tendite gradus, tempore sed eritis nobilis urbis honos. Atque cothurnatos iam nobis edere versus pergite, sic calamo ludite carminibus. (15) Ludite, sed semper Latia Graiaque Camena: hoc iubet, hoc etiam quam iuvat ore loqui! VIIb
Bellona intrepide voce feroce sonat? Cur rutilis armis splendent civiumque cohortes, magnifice fulgent vestibus Attalicis? (5) Vexillum auratum lateque ostendit in altum, aedes Hulsthouti splendidiore patent. Sclopos audivi forti clamore tonantes, Tartareae pariter sic sonuere tubae. Vitrea quassabant resonantia murmure magno, (10) pro dolor! insuavis tunc mihi clangor erat. Vicinae propter ridebant gesta virorum, Dalmanni coniux tunc hilaris modo erat. Magnifico graditur gressu dux ante cohortem ostendens Aiacem, aut Priamum rigidum. (15) Vicini lepidi, quam dulce est ludere bellum, armis iactari, tollere iam galeas! Numquam cum hostibus opto vobis iungere tela, certe vestra equidem gloria inanis erit. VIIIb
En tremit Hippolyti pulpita picta pede. Hic Hecuba exsurgit suras iam vincta cothurnis, Andromachae alto nunc pondere syrma trahit. (5) Sic nunc gaudemus magnum spectasse theatrum, digna vel orchestris, magne Quirine, tuis. Gymnasium clamor florens ad sidera tollit, nec tamen aut Bacchas, aut Athamanta sonat, non Veneris, non quae discet ludibria vana, (10) sed gravis aut ingens, omnia plena Deo. Exclamat Theseus infelix: ludite vates, et fontes aperit Pegasus ipse suos. Hic lyram pulsat magnus redivivus Apollo, et priscos reparat docta Minerva iocos. (15) Vocibus argutis vidi resilire theatrum sublime, et lepidis cuncta sonare iocis. Nunc sua cantabunt iam vobis carmina Nymphae, vobis carminibus iam celebrabo meis. Assidue cantem: sapientes cedite vates, (20) et remove lauros, Martia Roma, tuas. Pieridum domus est, dominatur Phoebus in aula, Hic semper Musae regna beata tenent. IXb
quo duce Palladiae iam viget artis honos, qui veteres proavos claris virtutibus anteis, et genus a prisca nobilitate trahis, (5) si vacat a gravibus, vir praestantissime, curis, et liceat tecum nunc mea Musa loqui: iam, precor, accipe sed facili mea munera vultu, sunt pretii exigui virgineusque labor. Sunt nondum nobis, fateor, regalia dona; (10) vile tuis cogor far adolere focis. Sum levior vates, nondum tua limina pulsat Schurmanna, ingentes conticuere tubae. Quin etiam superis placeant modo parva, nec illis semper inaurata victima fronte cadit. (15) Si tibi grata mei fuerit propensio mentis, hoc pretium studii grande putabo mei. Si placeant elegi, nihil est quod plenius optem; iudicio siquidem stoque cadoque tuo. Carmina (da veniam!) laxataque fibula linguae (20) forte tibi nimium creditur esse loquax. Te celebrent alii versu meliore poetae, pectore me nemo candidiore potest. Xb
mittis et in chartis grandia dona tuis? Munera dum tetigi, ac cera labente reclusi, credo mihi ingenuas erubuisse genas: (5) Baccas fulgentes, praeclara monilia vidi, mirabar mecum rarum opus aurificis et dixi: non has dives mihi donat Hydaspes, sed bonitas Senguerdi officiosa mei. Per te dives ero, Pelopasque Midamque lacessam (10) et strepet ad donum lingua diserta tuum. Quas nunc persolvam pro tanto munere grates? oceani spoliis capsula nostra caret. Sunt nondum nobis ingentes, Amstela, merces, nec procul Eoae hic inveniuntur opes. (15) Pro gemmis dabimus gratae tibi munera linguae, semper carminibus iam celebrabo meis. Continuo tibi cantabo de pectore versus, sacramus platanis barbita nostra tuis. Tu, vir magne, vale, et celebris tutela lycei, (20) Musarum cultor, tu, decus Amsteliae. Si desunt Musae, mihi tunc eris alter Apollo, te duce iam sequimur, te praeeunte canam. XIb
cultor Pieridum, Castalidumque decus, parce precor parvas ad sidera tollere Musas, parce, precor, studiis vota favere meis. (5) Scis, numquam viles scandunt Helicona puellae, non fert Parnassus virgineosque choros. Nulla mihi suaves dictat Polyhymnia versus, nulla mihi sacram Musa propinat aquam. Saepius adversa tentavi Pallade Pindum, (10) et mihi, quae reliquis favit, iniqua fuit. Carmina felices faciant, quis dexter Apollo pocula Pegaseis plena propinat aquis. Musa tibi facilis meliori numine servit, cor magis augusto sueta replere Deo. (15) Illa tibi nullum passura poemata fatum dictat et a cunctis scripta probanda viris. Illa tuos priscis titulos heroibus aequans, non sinet ingenii facta perire tui. Tu Phoebi delubra moves, tu pectora vatum (20) concutis et motu fervidiore rapis. A magno genitore fluis; virtutibus heres nasceris, et digno semina patre trahis. Tempus erit cum nostra tuis respublica curis crescet, et optabit te superesse sibi. XIIb [also printed]
Cattorumque arces, stemmata Battaviae, Teuthonumque urbes quondam coluisse Batavos, et pulsos nobis restituisse choros. (5) Ecce, renascentes surgunt nunc foedere Musae, et pulchro magnum carmine surgit opus. Nunc Carolum extollis, sed regis maxima fata, proelia, fortunas, tempora, gesta notas. Materies augusta tibi est, involvis et ostrum (10) versibus, et regum sceptra superba canis. Decurrunt gravibus regalia carmina dictis, erigis Aonias, numina clara, deas. Naiades Batavae, veteris pia numina Rheni, saepe tuos numeros et tua scripta legent. (15) Et vario pictam nectent de flore corollam, quae pretium vestri dulce laboris erit. Quid fulgent sceptris reges? Haec gloria quanta est a te nunc regum sceptra deosque cani! XIIIb
ite procul studiis, Musa profana, meis. Tu, Thymbraee, vale, divinae Palladis arces, non levet ipse meam Castalis unda sitim. (5) Tu mihi, Calliope, dicito, sanctissima, partus virginis et pueri tempora prima Dei. Nascitur optato Messias tempore Christus, nascitur extincta vivida morte salus. Talia gaviso memorantes nuntia mundo, (10) angelico resonant carmina blanda sono. Annua iam nati redeunt sollemnia Christi, nunc redeat tanto vindice parta Salus. In caelis residens in terris vagit utrumque, de genitore Deus, de genitrice puer. (15) Sed puer est magnus, Deus est, et virginis infans, euge, at nobis est filius ille datus! Non ebur est lectus; non sunt holoserica vestes, sed tenuem panni fasciolaeque tegunt. Vix habet ipse caput tenerum quo ponat, habetque (20) imperium in terras, aequor, et astra tamen. Hospitium lustra, mitem circumspice matrem, et genitum brumae tempore cerne Deum. En, horret gelidus brumali nocte December, frigore stant amnes vinctaque terra gelu est. (25) Non color est silvis, non est sua gratia campis; haec faciem noctis tempora mortis habent. Sed vertit rapidum caelo sol aureus orbem, optatumque novum reddit ab axe diem. Iam cadit in Iani mira ratione Kalendas, (30) pulsus et a sacro mense December abit. Ecce, octava dies quam rite per omnia quadrat! Inchoat haec annum, prima quod orta, novum. Quid tibi nunc, pater o mi dilectissime, reddam? Saepius ut redeat iam precor iste dies, (35) ut novus optatis tibi cursibus exeat annus, per sua decurrens candidus astra precor. Et divina tuae praestet solacia menti, rebus et incolumem te sinat esse tuis, donec in occursum Christi rapiaris amantis, (40) corpore destructo mens animata fide. Quidquid erit tandem, tua spes est unica Christus, haec tibi perpetuo dulce levamen erit. XIVb [also printed]
aut memor Heroum nomina Musa canit. Iam novus exoriens sed non sine Numine vates Uranius magnas carmine laudat opes, (5) aeternumque bonum, patrii regna aurea caeli, afflictis animis nuntiat iste liber. Felix, qui cupida bona talia concipit aure, semper et infracto corde recepta tenet. Illum perpetuo Numen caeleste fovebit, (10) praesentem vivat laetus ut ante Deum. Et iucunda tua exercet meditatio mentem, seu lux seu gelidae tempora noctis eant. Te vate aethereas animo iuvat ire per arces, quaeque minus possum cernere, mente sequi. (15) Materies augusta tibi est divina canendi, per quam maiestas conspicienda Dei est. Perge igitur studiis ascendere talibus astra; quam cupis, in terris gloria parta tibi est. XVb
contingit nobis hunc celebrare diem. Dum fervent calidae caeli sub piscibus ollae, natalis retulit festa colenda tui. (5) Vive, precor, Pyliaeque dies transcende senectae, et placido superum munere perge frui. Mens tranquilla tibi est nec grandis conscia culpae, pectore sincero nomina pacis amas. Lustra octo assidue sudasti in Palladis arces, (10) discipulorum a te spargitur ampla seges. Consul discipulus fuit et grandisque senator, a te, quae loquitur verba, iuventus habet. Discipulos patria omnis habet, per rura, per urbes cernis iam curae publica signa tuae. (15) Qua graderis documenta tui fructumque labori vides et ingenii fulgida signa tui. Ferme denis septem sed sine litibus annis vixisti, ac semper mens tua fraude caret. Non odio tua fama labat nec displicis ullo; (20) volvere grammaticam maxima cura fuit. Nunc tibi, care pater, cantabo gutture versus, sacramus et annis carmina laeta tuis, donec inoffensae transacto tempore vitae natalem supera sede beatus agas. XVIb
quo duce Amsteliae floruit artis honos, pone modum lacrimis: nimium plorare recusat, cui pietas lacrimas sufficit ipsa suas. (5) Iam tibi magnanimi praestant solacia patres, docta quibus soboles occidit ante diem. Iam sua praelustres ostendunt funera Vossi, Et praematura pignora rapta manu. Fles natum genitor; luges, sed dedolet ille, (10) mortalem qui se scit genuisse sibi. Non periit tuus ille, ac reddis, nomina solvis, quique tuus fuerat, plus erat ille Dei. Non reperit propere sua qui, non nostra, reposcit, Non reperit propere qui moritura rapit. (15) Siste tuas lacrimas sublime tenet Olympum altumque et vultu spendidiore nitet. Securum nunc astra tenent: formidinis expers peccandi didicit dedidicisse modum. Iam castos inter coetus animasque piorum (20) fulgidus aeternae munera pacis habet. Laetus in Elysia ripa spatiatur amoenus, semper ubi vitreas lucus inumbrat aquas. Non nitidum glacialis hiems constringit Olympum, quassa nec immiti grandine tecta sonant. (25) Perpetuum ver astra colunt, ubi tutus inanes nunc hominum curas regnaque vana videt. XVIIb
dedit, et e Clariis praebuit hausta vadis, accipe quae liquidas ad Mervae scribimus undas carmina, amicitiae pignora certa meae. (5) Sum levior vates, tua nondum limina tangit Blasius; ingentes conticuere tubae. Et quae rara venit, forsan tibi Musa placebit, scriptoris novitas non leve pondus habet. Nunc ludi celebres atque annua festa coluntur, (10) natalis apparuit festa colenda tui. Iam, precor, iste dies fausto tibi sidere fulsit, Traiecti dum te protulit alma parens. Ludite, Pierides, nam me meminisse iuvabit quod Lachesis dixit, talia verba patri: (15) hic Senguerdus erit; clari gaudete penates! Haec soboles priscos mascula reddit avos. Hic heres virtutis erit; non alter Iulus Amsteliae poterat conspicuum esse decus. Ut faciem Patris ingenium Wolferdus adumbrat, (20) et dignum tali se probat esse viro! Sic virtute tua regum mereare favorem, et ducibus placeas principibusque viris. Vive diu felix, atque utere dulciter annis, labraque Pegaseis prolue semper aquis, (25) ut tibi contingat dulces coniungere Musas, et vitae comites semper habere deas. Cingite, Pierides, iuvenem, pia turba, poetam, ambiat implicitum myrtus odora caput. Ante deas omnes nectam de flore corollam, (30) quae pretium vestri dulce laboris erit. XVIIIb
Palladis, et graviter pulpita picta sonant. Prodiit in lucem violenta tragoedia rursus, scaena gravis fulget vestibus Attalicis. (5) Ardua materia est, tenui nec tuta Camenae, reddere magnorum tristia facta ducum. Tyndaridam cerno stillantem sanguine regis; heu, flemus lacrimis horrida fata viri. Sed Medea altis prodit saltata cothurnis: (10) quis oculos possit quis satiare animum? Aurea Romanae redierunt tempora nobis, antiquis tragicis nunc suus extat honos. Interea surgit lepido Comoedia vultu nixa pedem socco, cetera serpit humi. (15) Risimus hanc omnes, omnes risere Camenae, et vobis palmam diva Thalia dedit. Scandite nunc, iuvenes, super ardua culmina montis, et frueris Phoebo nunc propiore deo. At vobis titulos et honos nunc Musa reservat, (20) Musa dabit patrio semper honore frui. XIXb
laeta quies; si me quaeritis, hic habito. Contenta hic vivo et vanum contemnor honorem, nec mundo aut magnis servio divitiis. (5) Servio iam Domino qui clara morte redemit, me in Christo pono spemque fidemque meam. Numquam me excrucio meditando incommoda vitae, non animum temere triste dolore coquo. Nam multos perimit mens nescia cedere fatis, (10) ante diem canos anxia cura facit. Sum contenta meis, sum nondum obnoxia curis; mens mea tum dici iure beata potest. XXb
dum flabunt venti vicus amoenus erit. Est mihi vicus Christus solus dum aethera fulgent, dum stabit mundus dulce levamen erit. (5) Est mihi vicus fixus in omni tempore Christus, tempore sit cuncto spes mea fixa tibi. XXIb [also printed]
quid Balen meruit, qui patriam aedificat? Delicium, Dordrechta, tuum, laus prima Camenae; is pretium famae non morientis habet. XXIIb [also printed]
|