Janus Grotius 1714 - 1784

Continue

AD
PETRUM BURMANNUM SECUNDUM,
JACOBI PHILIPPI D’ORVILII

SICULA,

UNA CUM CUMMENTARIO SUO AD
NUMISMATA SICULA,


EDENTEM.

In: Jacobus Philippus d’Orville Sicula.
Ed. Petrus Burmannus Secundus.
Amsterdam 1764.
UBL 428 A 8.

Laeta Selinusiae revirescite germina palmae:
    Germina victrices cingere sueta comas.
D’ORVILII genio quos debet docta labores
    Posteritas, magnum devenerata virum;
(5) Sicanii monumenta soli, tristesque ruinas;
    Eripuit tenebris officiosa manus;
Temporis illa manus domitirx, ditata tropaeis,
    Quae simul & proprias adcumulavit opes.
Ingredere auspiciis dudum addiscentibus orbem,
    (10) Qua patet, Hyblaeo nectare foete liber.
Jam tibi frugiferas Trinacria porrigit ulnas,
    Plaudit & e mediis Himera uterque vadis.
Jam fontes aperire suos Arethusa; virentes
    Henna tibi latebras pandere grata parat.
(15) Hic ubi te gremio, liber auree, bina vicissim
    Excipient memores numina amica Deae;
Quaeque Leontinos diri Laestrygonis agris,
    Quaeque Erycis celsum possidet alma jugum,
Flava Ceres, myrtoque comas ornata Dione,
    (20) Numina, quae domino culta fuere tuo.
O quoties non obstuipuit te, gloria vatum,
    Cantantem aeternos illa vel illa modos.
Saltabant pariter Nymphae, pariterque legebant
    Inplicitura tuum florea serta caput;
(25) Sicelides Nymphae, Dryadesque, & Oreades, & quas
    Forte alio plures nomine terra fovet;
Castae omnes, omne Divûm genus & pia cura,
    Capripedum insidiis nescia turba capi.
Da veniam, platanos fesso quod iniqua negarit
    (30) Urbs vetus, Andromachi quam posuere manus,
Tauromenos, Bembo lustrante, benignior olim;
    Da veniam: facti poenituisse patet.
Ingenio decorata tuo viresque resumsit,
    Atque iterum arboribus consita vestit humum.
(35) Vivite, frondentes platani, longumque valete,
    Tauromenitanis umbra renata locis.
Et tu operae felix, BURMANNE, laboribus istis
    Macte, age, D’ORVILIO non minor ipse tuo.
Dum Cyane, tortusque Gelas, dum lenis Anapus,
    (40) Hypsaque dum liquidas in mare volvet aquas;
Simichidae calamos dum secula nulla tacebunt,
    Stesichorusque gravi carmine notus erit;
Te quoque per populos memorabit, & omnibus oris
    D’ORVILIO junctum fama loquetur anus.

                                    JANUS GROTIUS.

Continue

PETRI BURMANNI

SECUNDI

POËMATUM

LIBRI QUATUOR.

[Vignet]

LUGDUNI BATAVORUM,

APUD CORN. VAN HOOGEVEEN, JUNIOREM.

MDCCLXXIV.



[p. IX]

ODE
AD
PETRUM BURMANNUM
SECUNDUM,

POËMATA SUA LATINA, UNO JAM
VOLUMINE COMPREHENSA,
EDENTEM.

Quo me, Latini pectinis arbiter,
Edoctus artem, quum citharam feris,
    BURMANNE, Musarum sacerdos,
        Attonitum rapis & furentem?

(5) Tecum vagari sub nemorum comis,
Qua nulla ducit semita, & arduum
    Lustrare per montem remotas
        Thespiadum videor latebras.

Certans Pelasgis, auspice Pindaro,
(10) Hic tinnientes pulsat Horatius
    Chordas, ut olim, quum teneret
        Caesareas numerosus aures:

[p. X]
Hic molliores hendecasyllabos
Vatis protervi Lesbia deperit:
    (15) Nasonis hic natum Dione
        Carminibus celebrat Corinna:

Hic saltat inter Delia Gratias,
Jam nuda nudis juncta sororibus,
    Uritque cantantem Tibullum,
        (20) Luminibus jaculata flammas:

Hic plectra sollers dextra Propertii
Romana Grajo pollice temperat:
    Hic Martis incendit calorem
        Grandisoni tuba Mantuani.

(25) Terras relinquo, versus in alitem,
Pennisque adeptis auferor, auferor,
    Sublimis ardentes per auras
        Coeruleo super astra coelo.

Fallor: jacentem me platanus tegit,
(30) Santhorstianis insita saltibus,
    Diffusa quae partes in omnes
        Explicat umbriferos lacertos.

O digna Phoebo, quam digitis lyram,
Tractas, meorum prime sodalium!
    (35) O venae inexhaustae perennes
        Divitiae, geniusque felix!

[p. XI]
Oestro medullas tactus Apollinis,
Ferves potentis carminis artifex:
    Ferves, & immensus profundo,
        (40) Quo raperis, ruis ore vates.

Talis per agros, quum nive turgidus
Crevit soluta, fulminis impetu
    Decurrit, obstantesque ripas
        Egreditur sinuosus amnis.

(45) Te, qua resurgens exserit aureos
Undis capillos sol vagus, & facem
    Qua condit, immersusque ponto,
        Tethyos in gremio quiescit,

Noscet poëtam posteritas memor
(50) Nomenque fastis Mnemosyne tuum
    Inscribet adstrictae catenis
        Invidiae domitrice dextra.

Quo tendis audax? desine, desine,
Pimpleï: parvis attenuas modis
    (55) Majora, BURMANNIque laudes
        Deteris ingenio pusillo.

                                JANUS GROTIUS.

Continue