Simon van Beaumont

Continue

HORAE SUCCISIVAE.

TYT-SNIPPERINGEN.

Vande Ionckheyt, tot inden Ouderdom,

van

SIMON van BEAUMONT.

Vermeerdert met de Rijmen ende
Vaersen van de Jaren

XVIC. XXXVIII ende XXXIX.

[Drukkersvignet].

Tot ROTTERDAM,
________________

Voor Johannes Neranus Boeckverkooper aen de
Koorn-marckt, inde Boeck-binder, 1640.


Continue


KBH 839 F 41 : 1
Edidit A.J.E. Harmsen




[fol. *3v]

In
POEMATA
Maximi sumique Viri,

D. SIMONIS BEAUMONTII,

Nuper Reip. Middelburgensis in
Walachris, nunc Rotterodamensis
in Batavis, Syndici dignissimi.

Petit C12
HAec docta magni Musa BELLIMONTII est.
His illa chartis ludit, osque Teutonum
Miscet Latino, turbidisque è fluctibus
Ubi Walachrus udo civis emergit salo,
(5) Madidasque quassat belliger Leo jubas,
Apollinarem laeta percutit chelyn.
His saepe Triton torvus allusit jocis,
Acremque dictis glaucus adspersit salem.
Neptunus alga tectus horridum caput
(10) Haec è tridenti verba suspendit suo.
Marisque tum legenda porrexit Diis,
Narravit illa Doris almae Thetyi,
Melicerta claro Phorbadi, Nereus senex
[fol. *4r]
Matri Amphitritae, Protëus Palaemoni.
(15) Cum sacra ponto Najadum fecit chorus
Panopaea virgo conchulis strepentibus,
Galataea virgo rombulo rotatili,
Lasciva Spio mugiente buccino,
Petulans Calypso tinniente cymbalo,
(20) Variisque Iole clara turbinum sonis,
SIMONIS hymnos intulit mensis Deûm,
Nymphisque jussit praecini sororibus.
Posuere fluctus aequora, & ne carminum
Auram suavem fortè differrent Noti,
(25) Siluere venti. Sensit ipse navita
Feliciores classibus portus dari,
Turgere vela laxius, sublimibus
Aplustre malis explicari laetius;
Sub vate tanto. Quae procellarum fuit
(30) Invisa sedes, saevientis Aeoli
Carcer domusque, naufragae gentis parens,
Zelanda tellus, hoc canente Phocis est,
Clarosque facta, & Cyrrha & aula Castalis,
Aganippidumque terra & arx Pimpleidum,
(35) Walachraeque Athenae, & Aonum dives solum.
    Dum castra campis explicat Neptuniis
Nerei propago, & Martiae natant trabes,
Geminumque Solem jungimus commerciis,
Ridet poëta tot conatibus peti
(40) Mundi pusillum. dum minamur Vespero
Belgae potentes, aureamque Colchidem
[fol. *4v]
Praedamur avidi, gaudet otio suo
Frui serenus, Colchis ipse tum sibi,
Opesque & aurum. Dum petax lucro manus
(45) Inhaeret uni, nescias recti manus
Musae flagellant. Dum per ambitus leves
Strumae vagantur, dignitatum hirudines,
Viles honorum spongiae, pleni spei,
Folles inanis gloriae. BEAUMONTIUS
(50) Virtutis unum nomen inclytum putat,
Famamque honesti. Dum ferocis Belgii
Orchestra crudis immadescit caedibus,
Sine caede mactat, bella, pacem cogitat
Apollo noster. Dum cadaverum strues
(55) Mavors cruentus colligit, sternit duces,
Lauros reposcit, aera tympanis ciet,
Magnus Senator Rotterae Cyrrham movet
Blando tumultu, cantibusque personat
Heliconis arces. Seu cubilibus melos
(60) Geniale dictat, seu triumphat Principum
Ducumque dignus praeco, seu se praeficam
Bustis suorum commodat, seu dulcibus
Epos jocosum dividit sodalibus,
Aut sacra fatur, & severa civibus
(65) Consultus aequi. Sic verenda possidet
Astraea vatem, Pieris juris patrem,
Ut mutuis sororient amplexibus
Clarae sorores. Inter aestus publicos
Et civitatum commoda atque incommoda
[fol. *5r]
(70) Scribit disertus, Curiamque civibus
Musisque donat. Talis olim Tullius
Patribus vacabat Consul, & suo domi
Vates Arato; Pollioque jam fasces
Regnique formas, jam parabat carmina
(75) Legenda sceptris. Ecce, vatis ad modos
Auscultat undans Mosa, Merva proximus
Haeret sub urbis moenibus, Nymphae canunt,
Ripae loquuntur, plectra sentiunt rates,
Et os Erasmi mite puchrius nitet.

                                    CASPAR BARLAEUS.



[fol. D1r]

EPIGRAMMATA

[fol. D2v]

Mithridaticum

Vertit antidotum Mithridates saepe bibendo,
    Quae properant aliis toxica saeva necem.
Sic tu quem placidi quondam pellacia mundi
    In vitium prono fecit abire gradu,
Fac male sic noris, posthaec ut cognita mentem
    Firment, ne simili decipiare modo.



[fol. K7v]

HORAE SUCCESSIVAE,
TYTS-SNIPPERINGEN
van ’t Jaer
M. DC XXXVIII.

[fol. L7v]
                63.
Camelus ingens & repanda bestia
Sese carere cum doleret cornibus,
Sibi ut darentur petiit à summo Jove.
At ille stultas meritò rejiciens preces
Petita cornua non dedit, sed & insuper
Aures Camelo quas habebat abstulit.
    Orare justa & aequa semper convenit
    Non irritas si quis suas volet preces.



  • Return to A Collection of Dutch Neolatin Poetry