[CH1666:001]
IN COMPENDIUM MEDICINAE PRACTICAE C. ROMPHII
Ars longa vitam fecit hactenus brevem;
Nunc Ars non longa non brevem vitam facit
Festive Tyro, cui placent brevissimi
Viae labores, ecce quo brevius nihil
(5) Compendiorum Romphii compendium;
Hoc, si Alpha Beta noveris, Galenus es.
23. Jan.
[CH1666:002]
Servorum minimum se scribit Iberus amico.
Is lepor ingenii cuidam de Gente marito
Sic arrisit, ut uxori quoque scripserit, Heic me
Signo maritorum minimum, mea vita, tuorum.
Hag. Feb.
[CH1666:003]
OP DE BESCHRIJVINGHE VAN OUD EN NIEW DORDRECHT
DOOR IACOB VAN OUDENHOVEN
Wat isser Ints verquist met Maeghden ydel schoon
Voor wat onsterfelicks te stellen op den throon;
En hoeveel wijser kiest den ouden Oudenhoven
Een’ onvergaende Maeghd van uijt haer’ wiegh te loven!
(5) Siet, Minnaers, hoe veel bet syn’ uren zyn besteedt
Dan daer ghij in uw’ Ieugd uw’ pennen in versleett.
’t Geen ghij gepresen hebt en is niet meer in wesen,
Oft scheelt als rott en rijp van ’teer-beroemde wesen;
Uw’ Maeghden zijn in ’tGraf, of leelick: die van Dort
(10) Hoe datse langer leeft hoe datse schooner wordt.
17. Feb.
[CH1666:004]
AEGER A CATARRHO.
Si capitis nostros, Medicorum turba, dolores,
Quâ capitis cur non tollitis arte malum?
Respondent, non respondent, pro more: quid, ajunt,
Si leporem hic capias esse, statim capias?
18. Feb.
[CH1666:005]
AD RHINGRAVIUM DE CAEDE FILII
Orbe Pater, cuius funesto fulmine tacti
Tangimur ut proprio vulnere quisque Pater;
Desine inutilibus Coelo gravis esse querelis,
Indignâque Tui te cruciare nece.
(5) Quis scit an hac Coelo servandum fata vocarint
Qui, ne confoderet, confodiendus erat.
22. Feb.
[CH1666:006]
IN EFFIGIEM PRINCIPIS GULIELMI HENRICI
A TRIGLANDIO PRINCIPI CHRISTIANO SUO
PRAEFIXAM
Si quaeritur, quo forte Triglandi patris
Succo et medullâ constet aureolus liber;
Oculis favete: en instar, en compendium.
3. Mart.
[CH1666:007]
IN EANDEM
Triglandus calamo, quod caelo sculptor; uterque
Hic dat Arausiaci Principis effigiem.
eod.
[CH1666:008]
IN EANDEM
Principis exemplar terris, Triglande, daturus,
Quo melius nec tu poscere Fata velis,
Cur operam ludis? digito monstrarier Istum,
Et verbo dici sufficiebat, Hic est.
eod.
[CH1666:009]
IN EANDEM
Si quae, Christicola quod ames in Principe laudum,
Triglandi exposuit sedula dextra mei
Parcius exposuisse putas; Hunc perspice, Lector,
(Totus in hoc liber est Principe) plura leges.
eod.
[CH1666:010]
SUR LE DERNIER PORTRAICT DE LA REINE MERE
FAICT PAR NANTUEIL
Ce Portraict admirable
Faict qu’on a de la peine à juger à Paris,
S’il est bien veritable
Que Celle qu’il faict vivre est morte à S.t Denis.
4. Mart.
[CH1666:011]
IN TUMULO
Nassovius jacet hic sanguis: quid fas, et honestas,
Conjugiique juvent jura severa, vide:
Legitimos inter Batavos non dignior Heros
Legitimâ hocce Notho laude Batavus erat.
Ib. 14. Mart.
[CH1666:012]
AD POSTHUMUM
Desine nobilium titulos jactare Parentum;
Posthume, nil prosunt: notus es et Nothus es.
eod.
[CH1666:013]
IN EFFIGIEM REGINAE MATRIS GALLIAE
A NANTOLIO EXPRESSAM
Parce oculis, afflicta diu Lutetia; Mater
Regia, Nantolio vindice, non obiit:
Vivit in hac Tabula et semper sibi posthuma, semper
Mortali major sorte superstes erit.
eod.
[CH1666:014]
IN.... SLUTERUM THEOLOGUM ET POETAM
Quod Praeco liber hactenus laudum Dei,
Idem Sluterus praestat inclusus metro;
Applaude, lector; scilicet vincto pede
Dei canendi exemplar a Paulo et Petro est.
20. Mart.
[CH1666:015]
IN EFFIGIEM CASP. STREZONIS DEFUNCTI
Strezo heic loqui videtur: o felicitas
Ecclesiae, si non videretur loqui.
25. Mart.
[CH1666:016]
OP HET CONTREFEITSEL VAN TRIGLANDUS
Triglandus leeft en swijght; meer kan de Print niet geven.
Neemt het op desen tydt, of opden tydt hier naer,
Ten wederzyd’ is ’twaer,
Als hij heel swijgen sal, sal hij heel blijven leven.
eod. 25. Mart.
[CH1666:017]
EX LATINO MEO IN EFFIGIEM STREZONIS
’T schijnt hier dat Strezo spreeckt: O zegen voor ’tgemeen,
Soo ’t maer alleen en scheen.
25. Mart.
[CH1666:018]
OP DE VERTAELDE SERMOENEN VAN D. TURETIN
DOOR D. LANDMAN
Die Landmans, Christenen, die kloecke Landmans hand,
Die soo veel heiligh kruijts in uwe herten plantt,
En kon sich niet voldoen met eigen queeckerijen,
Sij socht de herten met wat uytheemsch te verblijen,
(5) En heeft het opgedaen: siet hoe het jeugdigh staet
In Hollandsch’ Aerd en bloeyt gesproten uijt Roomsch saet.
Verschrickt niet voorden naem; hij sal u niet vergeven,
De schorsch en was maer Roomsch, het mergh is van Geneven.
Versaedt u van dat mergh, daer ’s heiligh bitter in,
(10) Scherp suijcker, liefflick sout, geweld van diepen sinn,
In heldre Moeder-tael. Siet, Christenen, wat schatten;
En weeght haer’ Waerde wel; ghij sult het qualick vatten,
Wien datmen meest verplicht, meest danck te seggen heeft,
Of Ghenen diese gaf, of desen diese geeft.
Hag. 19. Maij.
[CH1666:019]
DOODELICKE KONST
Hier ligt een Ruyn wat oud van daghen,
Lang moe getrocken en gedragen,
Lang moe geloopen, moe gedraeft,
En tot syn uyterste geslaeft.
(5) Hij leerd’ een’ Konst van syn besitter,
Die nobel was, al scheen sij bitter,
Vier dagen sonder eten staen
En soo gerust te bedde gaen,
Als waer hy satt van Hoy en Haver,
(10) Dat kost hij meesterlick, en braver
Als eenigh Hengst van sijn geslacht;
Ia van vier dagen tot op acht
Wist hij den honger te verdouwen.
Waer sal men langer op vertrouwen?
(15) Met hij de konst ter deghe kost,
Die soo veel studies had gekost,
Van dienst doen en van voetsel derven,
Gingh de Caroigne liggen sterven.
22. Maij.
[CH1666:020]
Hannibalem vinci Romanus posse docebat
Monkiadem docuit posse Batavus Eques.
18. Iun.
[CH1666:021]
Quam Batavo Belli cedat virtute Britannus
Sic distingue, semel vicit hic, ille quater.
Goudae 21. Iun.
[CH1666:022]
Una tibi, Britto, nuper victoria risit;
Illustri nos quatriduo constanter amavit:
O te, Britto, semel, nos terque quaterque beatos!
Ibid. eod.
[CH1666:023]
Quae bona, quae mala non prosit Fortuna Britannis
Si laeti fugiunt, si afflictâ Classe, virûmque
Millibus aut undis, aut ferro, aut igne peremptis,
Aut rate captivâ comitante in vincula ductis,
(5) Exultant miserandi, et agunt de clade triumphum?
Saepe Dii faveant Genti, ut favere, superbae,
Saepe meis noceant, ut adhuc nocuere, Batavis,
Eveniet Superis, quod non evenit ab aevo,
Non male de victo simul et victore mereri.
Steenbergae 9. Iul.
[CH1666:024]
Frustra spem simulas, afflicta Britannia, frustra
Conaris quod passa gemis non passa videri:
Quod celas, orbi Patres Viduaeque revelant,
Et reduci quas non numeras in Classe carinae.
(5) Scilicet, ut quo se vertit Victoria constet,
Si vivi taceant, qui et quae periere loquentur.
Ibid. eod.
[CH1666:025]
Unde, putas, fractus manifestâ clade Britannus
Plaudit, et ut Victor pene Batavus ovat?
Nimirum, totâ tantum non Classe peremptâ,
Qui totam gaudet non periisse, sapit.
20. Iul. navigans Claeswaliam.
[CH1666:026]
Ergo, quod optabam, favit Fortuna superbis
In fundo regnant, ut meruere, suo.
Euge, Maris Domini cum piscibus este, Britanni,
Dum modo sit Batavûm tota superficies.
Claeswalia Dordracum curru vectus. eod.
[CH1666:027]
OP HET VOORSPOEDIGH SLAEN TEGENS D’ENGELSCHEN. 1666
Twee vochten lijf om lijf, en die ’tkrackeel begon
Geraeckt’ in ’t onderspit, en roemde dat hij ’t won,
Door dien hij ’t Veld behiel. En hiel hij ’t? ja hij trouwen,
En met den neus in’t Sand, hoe kost hij ’t beter houwen?
(5) Den and’re nam sijn’ Pluym, sijn’ Degen en sijn Geld,
En liet hem liggen bloe’n, den houder van het Veld:
Noch zeid’ hij dat hij ’t won: En soo doen ons’ Geburen:
Soo haer die Winst bevalt, lang moet dat winnen duren.
Currente rotâ inter Dordracum et IJsselsteinium 20. Iul.
[CH1666:028]
PLEITERS WENSCH
In ’teinde is mijn Proces gebrocht in staet van wijsen:
God gave dat het nu in handen waer’ van Wijsen.
5. Aug.
[CH1666:029]
(OP JAN DE SPEELMAN)
De Musicale Ian,
Die alle deuntjens kan
Op Veelen en op Fluijten,
Voelt vast sijn’ darmen muijten
(5) En sijn verdrooghde Borst
Van honger en van dorst.
Het eten soud hem smaecken,
Het vocht soud hem vermaken
In sijn gesonde pensch:
(10) Maer ’tschort den goeden Mensch
Aen penningen die wegen,
Voer, dack en altemael.
’T komt machtich ongelegen,
Gesond en Muijse-cael.
[CH1666:030]
Quae me, saepe rogas, servarit regula sanum?
Haec; homini Modico non opus est Medico.
16. Aug.
[CH1666:031]
Quem nec Iber stravit, nec multâ Classe Britannus
Sub victrice jacet Trompius invidia:
Ergo parum damni est quod ab hoste, Batavia, passa es?
Heroas tandem destruis ipsa tuos?
25. Aug.
[CH1666:032]
D’onoverwonnen Tromp bij Britt en bij Maraen
Light endtlick door den nijdt verwonnen en ontdaen.
Was ’t niet verlies genoegh dats’ u de Vijand velden,
Elendigh Vaderland, verslaet ghij selfs uw’ Helden?
27.° Aug.
[CH1666:033]
Sunt bella, quae quis paene bella nuncupet,
Ubi bella Bellum causa quod non est facit.
O saeculi futurus aeternus pudor!
Inter Britannos et Batavos quaestio est,
(5) Quis Fratricidae fortior palmam ferat.
Quam foedi Belli causa, quam bellâ procul!
5. Sept. Harlemum permeans.
[CH1666:034]
MET EEN STICHTELICK BOECK VOOR GESONDEN APPELEN.
AEN IOFF. CASEMBROOT
Ghy sendt het schoonste, jae, maer ick het nutst geschenck;
Het uwe spruijt uyt d’Aerd, het mijn uyt Hemelsch’ ad’ren.
Soo win ick ’t; en nochtans, als ick ’twel overdenck,
Ghij sendt mij vruchten toe, en ick en send maer blad’ren.
23. Sept.
[CH1666:035]
IN EFFIGIEM LUDOV. XIV
Cui similem Regi dare se Natura negavit
Posse, dedit similem Nantoliana manus.
Quod superest, non posse eadem fateatur oportet
Nantolio similem reddere Nantolium.
29. Sept.
[CH1666:036]
IN EANDEM
Majestas et Honos et Amor si forte jugantur,
Hic est Majestas, hic Honor est et Amor.
eod.
[CH1666:037]
IN EANDEM
Nature a confessé ne pouvoir rien produire
De semblable à ce Roy:
Admirable Nantueil, nous pourrons donc bien dire
Qu’elle en sçait moins que toy.
eod.
[CH1666:038]
BILIOTHECAE MEAE INSCRIBENDUM
Bene vivere, et, quod proximum est, mori bene
In hoc Lyceo mortui vivos docent.
[CH1666:039]
IN INCENDIUM LONDINENSE
In Batavis arsere casae, periere Britannis
Arsae bis decies mille repente domus.
Dissimiles flammas facit hoc discrimen, iniquae
Illa fuit Gentis, vindicis ista Dei.
30. Sept.
[CH1666:040]
Hic situs imprudens reus est, quem dicere possis,
Quo plecti meruit non habuisse caput.
[CH1666:041]
Quand du pauvre Buat j’ay veu la teste à bas,
I’ay dit qu’on l’a trenchée à qui n’en avoit pas.
[CH1666:042]
MORIENTI
Heu miserande, Deus, qui sanam in crimine mentem
Ignaro rerum non dedit, hic triBUAT.
[CH1666:043]
Hic cecidit de quo superest hoc dicere tantum,
Sic sivisse Deum, sic voluisse Deos.
11. Oct. funesto die.
[CH1666:044]
OP BUAT, ONTHOOFT II. OCT. 1666. EX LATINO MEO
Hier light een schuldigh man, van Hooft en Hals berooft,
Die, doen hij schuldigh wierd, een’ hals had, maer geen hooft.
[CH1666:045]
IN MORTEM TH. GRASWINCKELII
Graswinckelius hoc tumulo jacet: improba fata,
Quae fuit hunc tantum tollere digna febris?
Hei mihi, de Terra ad Superos apoplecticus ivit,
Qui Superum stupor et Terrae [Grieks-]apòplexis[-Grieks] erat.
17. Oct.
[CH1666:046]
IN EANDEM
Mortuus est Graswinckelius; quâ febre? sub ipso
Doctrinae fessus pondere succubuit.
O gravis, o ingens animi, me judice, semper
Posse recordari ac omnia scire, labor!
(5) O bona multorum multis oblivio, si se
Ante diem multi multa sciendo necant.
eod.
[CH1666:047]
INCENDIUM LONDINENSE
In cinere et sacco ut sedeas, Britannia, inanes
Flamma tibi saccos, flamma dedit cineres.
eod.
[CH1666:048]
IN EFFIGIEM CHRISTIANI CONSTANTINI ROMPFII
Rompfius hoc vultu est, et non est: vera fuisset,
Effigies magni si Patris ista foret.
Nec tamen errasti, Chalcographe, Rompfius idem
Filius hoc vultu est, interiore Pater.
19. Oct.
[CH1666:049]
A MADEMOISELLE DU MOULIN AVEC
LA RELATION D’ORANGE
Voyez de bout en bout.
La veritable Histoire
De cest honest’ auteur.
Mais ne croyez pas tout
(5) Ce qu’il veut faire croire
De vostre Serviteur.
27. Oct.
[CH1666:050]
AEN SOMMIGHE PREDIKERS
Gesanten van om hoogh, Basuijnen van Gods woordt,
Hebb ick uw soet bericht soo menigh jaer gehoort,
En voor soo langen gunst noijt danckbaerheit bewesen,
Weest u en mij soo goed, en laet het nu eens wesen:
(5) Ghij siet u selven niet, en Spiegels inde Kerck
Zijn buijten eigenschapp, ’tis Vrouwen-Camer-werck.
Nochtans ghij moett u sien: is ’tniet met eigen’ oogen,
Het kan met oogen zijn, dien gh’ een oprecht medoogen
En, soo niet groot vernuft, veel trouws vertrouwen mooght.
(10) Daer staet’er u veeltyds bij duysend en beooght,
En roepen, wat een Mann, en wat een Hemelsch preken!
Ick stae die waerheit toe: maer heeft het geen’ gebreken?
Twee kleine, soo mij dunckt: ick noemse klein en licht,
Om datse heelbaer zijn: weeght selver haer gewicht.
(15) Wat meent ghij met uw stemm? wat doet ghij met uw’ handen?
Woudt ghij niet dat die stemm mijn’ feilen overmanden?
Hoe breeckt ghij dan haer’ kracht, hoe staet ghij dan en singt,
En singt een valsch geluijt, dat mijn hert niet en dwingt?
Die t’huijs sijn’ kind’ren tucht met straffen of verthoonen,
(20) Met ernst of soeticheit, soeckt hij naer and’re toonen
Als die de tucht vereischt in ernst of soeticheit?
En soeckt ghij in uw’ spraeck een krachtiger beleid,
Dan dat het Hert u geeft, of zijn ’tgeleerde Boecken
Daer ghij de konst uijt suijght? waer mogen ’t vrouwen soecken,
(25) (Want spreken is haer lot) jae vrouwen opde Merckt,
In heet en in koel bloed, daer niemand op en merckt?
Is ’tkonstigh, haer gebaer, zijn ’t cierlijcke geluyden?
O jae de cierlyxte: wants’ aller sterckst beduijden.
Beduyden is de saeck, en all die daerna tracht
(30) (Ghij hebt geen ander Witt) en hoeft geen’ ander kracht,
Als die Natuer van selfs kan, will, sal en moet geven.
Laet Kinderen begaen (hier hebt ghij ’tnaeckte leven,
En schaemt u geen’ Copij te nemen van die hand:
’T is Gods hand die all ’tlicht heeft in die jeughd geplant
(35) Dat door de kindsheit blickt) en lett eens op het spreken
Van die onnooselheit: sy weten van geen preken;
Maer ’tspreken is haer ernst, soo wel als U ’tSermoon;
Hoort, valt haer wel een woord ten mond’ uijt van syn’ toon?
En treurens’ in haer vreughd, en schreijens’ haer krackeelen,
(40) Soo datmen niet en voel’, waer in die twee verscheelen?
Natur’ en lijdt het niet: en houdt dat voor gewiss,
Hoe die min afgerecht, hoe die geleerder is.
De Kinderen gaen voor; het naeste waeren Boeren,
En meer onkundighe: maer ’tsouw mij verder voeren
(45) Dan mijn besteck mij roept. Van twee’en rester een:
’Khebb met uw’ handen noch te werden handsgemeen.
Daer sien ick wond’ren aen. U kan ick het niet wijten;
Ick weet den oorsprong wel; maer ’tsal mij eewich spijten
En zeer doen, en misnoeght doen scheiden uijt het Boeck
(50) Daer ick de lessen vind van ’tghen’ ick schier vervloeck.
O wijsen van eertyds, o statighe Romeinen,
Moght ghij de moeijte van uw’ kostelicke breinen
Te spillen over niet, of over misverstand,
En hangen d’eere van Wel-spreken aen een’ hand?
(55) O noodeloose leer, daerin de minst ervaren
De meest bevalligh zijn! Eens als wij kind’ren waeren
En wierden op ’t Tooneel met onse Roll gebracht,
Doe wierdt’er ernstigh en voorsichtigh naer getracht,
Dat sprekers hand en mond te samen wierd gebonden.
(60) Maer sprekers van dien slagh en waeren niet als monden;
Wij Papegaeyden ’tuijt: de waerde vanden Sinn
En gingh ons jongh begripp, och armen, niet diep in.
Soo was ’tnoodsakelick, op dat de Kyckers gisten
Dat w’ onse Redenen wel vatten en wel wisten,
(65) Dat m’ ons die Redenen met handen, een of twee,
Soo leerde vestigen als of ’t syn selven dee.
Maer, Mannen, die verstaet all wat uw’ lippen baren,
En die niet baren laet dan ofts’ uw’ eigen’ waeren,
Die dobbel hebt doorpluijst all wat van die geboort
(70) Sal werden soo verstaen als keurigh aengehoort;
Hebt ghij een’ hand van doen die uwe handen leide,
Waer d’eene henen sal, waer d’andere, waer beide?
En, waer ’t u niet geleert tot eenen stippel toe,
Wist ghij niet wel wat lit te roeren, waer en hoe?
(75) En als ghij mij te huijs, of als ick u gae vinden,
Weet niemand hoe wij doen, en hoe dat self de blinden
Niet een woord uyt en slaen, of hand en hals gaen mé?
Ey denckt aen wat ick zeid’, als of ’t sijn selven dé.
Ontslaet u vanden dwangh, veracht de kinder-wetten,
(80) Derft wesen die ghij zijt, en op geen’ regels letten;
Uw hand sal soo gelijck haer werck doen met uw’ stemm,
Als waerense maer een, en dats’ een dichte klemm
Van soet’ eenparicheit, een minnelick bewegen,
Een’ konst, by yeder een lang voor de school verkregen,
(85) Een’ eigenaerdicheit die niet te leeren is,
En al wat verder gaet half sott schier, en heel miss.
Wat zeiden Koningen en Vorsten deser eewen,
Quam een Gesant voor haer te singen oft te schreewen
Op een’ gesochten toon, van uijt de School gehaelt,
(90) Met handen in gebaer van regelen bepaelt,
Wat zeidense, wat niet? want emmers die Gesanten
Haer hoogste poogen is, haer’ Boodschap daer te planten,
Soo datse vruchten ghev’, en meent ghij dat ick dool
Die dat Nature geef te redden, niet de school?
(95) Het heeft mijn’ beurt geweest, en heb ’t mij sien gelucken,
All wat ick Coninghen gelast was in te drucken;
Maer, gunt mij desen roem, ben ick ’er door geraeckt,
’T was eigen-driftigh wat ick zeid’, en niet gemaeckt.
Gemaeckt, is ’techte woord: moght ick mijn’ Tael wat schenden,
(100) En voegde mij ’tuijtheemsch, ’k sou mij na Vranckrijck wenden,
Om u dat vuijl, Gemaeckt, te doopen soo ’tdaer heet.
Maer ’tis wat noodeloos: gebreeckter meer bescheet,
’t Is onoprechticheit, ’tis Mommerij, ’tis leughen:
En kan die op den Stoel van ’s Hemelsch waerheit deugen?
(105) En werdt onwaerheit mij verboden op den hals,
En gaet mijn leeraer voor, en is sijn wesen vals?
Ick luijster na geen slecht verschoonen: als, dat Menschen
Niet even aerdigh zijn soos’ ijeder wel souw wenschen,
En dat goed onderwijs quae zeden richten kan:
(110) Sulck pleiten roert mij niet: geeft mij een ernstigh Mann,
Die mij hertgrondich leer’, en soo sijn werck besweete
Dat sijn gebaer met recht lust, ernst en ijver heete;
Geeft mij een Stameraer die ’tgoede qualick segg’,
Die mij guld’ Appelen in aerden schalen legg,
(115) En legg’ sijn hert daerbij, en laet hij sich bewegen
Soo dat hij konstighe doe seggen, ’T is t’ondegen:
Sijn ongemaeckt ondeegh beweeght mijn hert veel meer,
Als ’tydele gepronck van die gemaeckte leer;
Want hij spreeckt uijt het zijn, en ’tkan niet anders wesen,
(120) Of ’tWesen doet als ’tHert, daer ’tHert doet als het Wesen,
En dat ’s mij spels genoegh, soo ’ck vande Boeren zeij,
En van de kinderen, die doen soo alle beij;
En voor dat doen en hangt geen masker, dat mijn’ sinnen
Veeltyds in twijffel breng, of oock het hert van binnen
(125) Half soo voll ijvers is als ’tuyterlick gelaet
Van ’tschoone spreken en ’t veel woelen blijcken laet:
En of die Mann, soo noest met armen en met handen,
Sijn drift veel dieper haelt als even uijt syn’ tanden,
En of dien heilighe, gestegen van ’t Tooneel,
(130) Niet soo veel heilicheits ontbreeckt als mij, en veel’.
Nu zyn ’t mijn’ droomen niet die ick u kom vertellen,
Segh ick ijet prijsselix, ick hebb veel metgesellen,
All van den selven sinn: u oock gebreeckt’er geen’,
Die smaecken wat ick segg, en doen soo als ick ’tmeen,
(135) En doen haer ongeveinst wel spreken seer hoogh achten,
Om datmen ’tsluijten siet op ’t witt van haer’ gedachten.
God ghev’ haer loon, en lust om altyd soo te doen:
Staen ander’ op haer stuck, en snij ick hier een’ schoen
Die niemand passen will, uijt vrees, hij moght hem passen,
(140) Soo treck’ hem niemant aen. men heet’ mijn spreken, bassen,
En klapp van ijd’len waen: ’k hebb mijn werck afgeleit
En danckbaerheit voldaen, soo ’ck voor af heb geseit;
Of meenen te voldoen, soo ’ck altoos derve seggen.
Het vall’ dan uijt soo ’twill, naer mijn’ bestecken leggen,
(145) Of naerse niet en doen; daer staet een’ waerheit vast,
Noodt ghij mij geern, ick gae noch wel soo geern te gast.
Koockt mij der zielen spijs naer eigen welgevallen,
Ghy hebt een mann aen mij; ’ksal noijt soo neuswijs mallen,
Dat ick’er ’tmael om schouw: ’k ben u niet moe gehoort,
(150) Gesanten van om hoogh, Basuijnen van Gods Woordt.
Brevi impetu 27. et 28. Oct.
[CH1666:051]
EPITAPHIUM GRASWINCKELII
Mille librûm decies jacet hic; ut digna sepulchro
Marmora des, decies aggere mille libros.
2. Nov.
[CH1666:052]
Qui te caelavit, melius celasset, inepte,
Nec Coelo dignus, nec eras, me judice, caelo.
5. Nov.
[CH1666:053]
AD SCHURMANNAM, CUM MIHI POLYGRAPHIAE
SUAE SPECIMEN MITTENS, QUOD PROMISERAT,
DELERE SE SCRIBERET NOMEN SUUM
Quam, precibus lassata meis, Schurmanna, dedisti,
Ultima posteritas admiratura Tabellam est.
Hoc delere vocas? frustra es, mea virgo; tuumque
Tam bene delendo facis indelebile nomen.
Bredae 18. Nov.
[CH1666:054]
TEERING NA NEERING
Kinderen, wordt dese redenen wijs,
Teering na Neering is goed onderwijs:
All’ die meer uytgeven dan sy gewinnen
Weten in ’tende niet waer mé beginnen.
(5) Waeren de Siecken niet heel buijten hoop,
Die niet en aten en hadden de Loop?
Hofwijck 5. Dec.
[CH1666:055]
QUANTA NESCIMUS
Wonderlick zijn Gods almachtighe wercken;
Maer wij versuijmender wel op te mercken.
Treedt op een’ Mier, het en schijnt niet met all,
Evenwel in dese Mier is het all
(5) Wat w’ in een’ machtigen Oliphant vinden.
’t Schepsel is schoon, maer de Menschen zijn blinden.