Continue

[CH1647:001]
EUFRASIA. OOGHEN-TROOST AEN PARTHENINE,
BEJAERDE MAEGHD,
OVER DE VERDUIJSTERING VAN HAER EEN OOGHE
Verdenckt den dichter niet, etc.


[CH1647:002]
SUR DEUX PEIGNES DE IAPON, ENVOIJEZ LA REINE REGENTE,
MERE DU ROIJ TRES-CHRESTIEN
Vous vous rejouïssez, Indiens, du beau sort
Qui vous meine seruir à la plus belle teste
Des Reines d’aujourdhuij, la teste que le Nort
Redoutte, le Midij adore, la tempeste
(5) Respecte, du leuant jusques dedans le lict
Du Soleil harassé: Mais la Fortune rit
Quand elle est sur le point de tromper qui s’ij fie.
Cognoissez vostre emploij, il ij va de la vie.
Vous estes bien jolis, bien polis, bien entiers;
(10 Mais vous allez creuer: pour une cheuelure
Vous sáauez le mestier; mais la Couronne est dure,
Et vous ne valez rien à peigner des Lauriers.
18. Ian.



[CH1647:003]
IN OBITUM IOANNIS BEVERVICIJ SENATORIS ET ARCHIATRI DORDRACENI

Dum calamos calamo doctos doctoque pioque
    Seria sollicitat cura Beuervicij,
Ambigui, fixo num constet cardine vitae
    Terminus, an dici Mobilis ille ferat;
(5) In litem Libitina venit: mors sola fatetur
    Quantula sint hominum somnia in ambiguis.
Terminus ambiguo lucem fatalis ademit.
    Hei mihi, quam male non mobilis ille fuit !
24. Ian.



[CH1647:004]
OP EEN DOLL GEDICHT VAN IAN SOET TEGENS MIJNE HEILIGE DAGHEN

De snaer van een’ ontsteldë veel
Bestaet weerom mijn oor t’ontstellen.
Wat komt mij dese Calckman quellen?
Het zijn een-galghighe gesellen,
(5) Het zijn doctoren sonder scheel.
Een touw, een touw voor keel en keel.
Sij konnen beid’ haer naem niet spellen,
Sy schrijven L. of E. te veel.
28. Ian.



[CH1647:005]
AD AMICOS

Ergo quod a veris potui miserandus amicis
Officij, a vobis, optima turba, tuli.
Concussere domus nostrae suspiria vestras,
Agnoui gemitus vos gemuisse meos,
(5) Vos lachrimis voluisse meis quasi fonte lauari,
Cuius amicorum nec grauis unda genis.
Sufficit. ultrices furias, quas, sentio, nostri
Vexato nimius subdere tentat amor,
Abdico: virtutis laesae patientia plagas
(10) Rectius et victrix leniet ira sui.
Ultio, vera probi non est solatio: vera est,
Posse sibi innocuo dicere, non merui.
2. Feb.



[CH1647:006]
EPITAPHIUM SCORTI

Hic Thais resupina jacet, pro more: jacenti
    Esto, precor, tellus quod fuit illa tibi.
5. Feb.



[CH1647:007]
FUR E FURCA

Fregeram postes cuneis et uncis.
Par pari reddunt: geminis vicissim
Postibus frangor. Nihil est ab omni
    Poste beatum.
(5.) Feb.



[CH1647:008]
IN E. SPANHEMIJ RECTORATUM MAGNIFICUM

Quaeritur, Henricus Rectorem fecerit, anne
    Debita virtuti gratia Spanhemium ?
Quidquid id est: qui magna diu, qui maxima fecit,
    Sero fauor coepit dicere magnificum.
5. Feb.

[CH1647:009]
IOCI MODERAMEN

Venusta multos dictio, lepor summis
Natans labellis vellicante pr--ritu
Vexat silentes, mordet, urit, incendit,
Nisi excreetur, cuius in faciem cumque.
(5) At incidentis, inq-iunt, joci gratae
Vices habentur; est ferire jucundum,
Est et feriri. Non negamus. hoc unum
Monemus: absit a joco nimium veri
Pungentis oestrum; lude mollius. multum
(10) Refert, jocus sit incidens, an inc-dens.
5. Feb.



[CH1647:010]
STUDIA CONJUGUM

Moechatur et rem deserit domesticam
Maritus: isthaec prona negligentis est.
Moechatur et marita, sed quaestum facit:
Ni fallor, haec supina diligentia est.
6. Feb.

[CH1647:011]

Creauit improbum Deus pari massâ 3)
Parique curâ qua probum: sed hunc laudi
Creauit, illum debitae malo poenae.
Id explicari sic potest; Deum nempe
(5) Probum creauisse, improbum excreauisse.
7. Feb.



[CH1647:012]

Ian dé met Iannetje gelyck een man,
    En schonck haer voorde kunst twee Ryders.
Sij vraechde, lust u noch yet wyders, Ian,
    Neen seid hij Iannetje, niet wijders.
9. Feb. 47.



[CH1647:013]
(WELGEMAECKT GEBOUW)

Ian onderwindt sich ’tfeit van meesterlick te bouwen,
En wat Ian gist’ren bouwd’ is Ian van daegh berouwen,
En ’tmoet gelyx de grond: ’ten baet noch moeyt noch kost,
Hij weet veel meer van daegh dan ijemand gistren kost.
(5) Wat lighter ijemand aen, syn selven wederleght hij,
En ’thuijs en is geen huijs, ’tmoet wel gemaeckt zijn, seght hij.
Nu is hy aen den grond van bors en Cass geraeckt;
Nu is ’t het huijs ter nood: is ’tnu niet wel gemaeckt?
9. Feb.

[CH1647:014]
EX ANGLICO FRANCISCI QUARLI CENTUR. 2 . 1.

Promissus fauor est infans quem foedere justo
Iudicium Pater et Mater genuere voluntas.
Qui stat promissis parientem liberat. hisce
Qui non stat, necat infantem. Si gignitur ille
(5) Patre foris, nothus est; sed alendus utrique Parenti.
Iudicio si diffidis, promittere noli:
Si promisisti, fuge non praestare: duorum
Rectius est, seruare nothum, quam perdere natum.
11. Feb.



[CH1647:015]
IN AGIJRTAM

Creditus esse Patris, moecho patre natus Agyrta est.
Creditus Archiater aegros homicida necauit.
Creditus uxori tabulis fauisse supremis
Exhaeredatae transscripsit jura propinqnis.
(5) Non vixit 1nale -ui natus moriensque fefellit ?
13. Feb.



[CH1647:016]
(FRANS ZIJN FRANS)

Frans spreeckt syn Frans gelijck syn Duijtsch, die eer hoor ick hem geven:
Maer ick ben van die gevers niet, Frans moet het mij vergeven.
Ick moet bekennen, Frans spreeckt Frans: maer noch en is ’t geen fyn Frans.
Ghy moet’er by bekennen, Frans spreeckt, niet syn Fransch, maer syn Frans.
13. Feb.



[CH1647:017]

Die ’t op een’ Wagen wagen sal
Moet bidden, Heer bewaert ons all
Van ongevall en omgevall.
15. Feb.



[CH1647:018]
(AEN MIJN’ VOERMAN)

Wat quelt my dese voerman,
Hij heeft’er bier en voer van.
My dunckt, ick die je voer, man,
You, man en peerd, ben voer-man.
15. Feb.



[CH1647:019]
RYDENDE OP EENEN HARDEN WEGH VOORBIJ EEN RAD

Ghij werdt gebroken op een rad,
Tot loon van duijsend quaden
Daer om ghij in den kercker sat:
De Raed had ’t wel geraden:
(5) Maer wat gerechticheid is dit ?
En wat hebb ick gedaen, die sitt
Geraebraeckt op vier raden ?
5. Feb.



[CH1647:020]
VRIJERS RYDENDE NAER EEN’ VRYSTER

Twaelf beenen van drij bruijne meeren
Vervoerden eens drij jonghe Heeren.
Ick sey, ’tscheelt machtigh inde keer;
Daer ’s een gespann dat treckt haer meer:
(5) Twee beenen van een witte meer.
5. Feb.



[CH1647:021]
OP EEN SE--EN WAGHEN

Ghij hoeft het niet op ’t strand te wagen,
Om naer Stevinens kunst te vragen:
Cupido kan hem over-jagen:
Dit ’s binnen’s lands de malle wagen.
15. Feb.



[CH1647:022]
(OP EN UYT)
De rijcke leeft van wat hy heeft;
Den arme leeft van wat hij weeft.
En als des levens daghen enden
Soo siet mens’ op een veer belenden.
(5) Elck segg’ den voerman grooten danck.
Het onderscheid is klein: Te weten
De rijc-e hadd de beste banck,
De wever heeft op ’t Cratt geseten.
15. Feb.



[CH1647:021]
IAN OP SCHAETSEN

Ghij segt Ian schaets rydt sterck en snell,
De Beste moeten achter leggen.
Magh ick nu oock de waerheid seggen ?
Ian rydt wel, maer Ian rydt niet wel.
16. Feb.



[CH1647:022]
EEN MAN VAN ROUW OVER SYN WIJF GESTORVEN. EX ANGLICO DISTICHO

Sij stierf voor uijt: hij proefd’ haer een wijl tyds te derven,
Maer hadd geen sinn daerin, en gingh oock leggen sterven.
18. Feb.



[CH1647:023]
E PROSA ANGLICA

Neel vloogh haer mann in ’thaer, en gaf hem schrabb op schrabben.
Men seid’ haer, Neel, dat’s quaed voor God en voorde li’en;
De mann is ’thoofd, de vrouw is schuldigh henn t’ontsien.
Myn mann myn hoofd? zei Neel; ick magh mijn hoofd wel krabben.
(18. Feb.



[CH1647:024]

Neel heeft ons wijs gemaeckt dat noyt en wierd gelooft,
Dat Ian, haer goede mann, de booste is van haer beiden.
God heeft het self geseght; wie kan ons beter scheiden ?
Ian moet de booste zijn, want, seghts’ hij is mijn hoofd.
(18. Feb.



[CH1647:025]
VOOR IOFFROUW AEMILIA KINSCHOT DIE MIJ EEN’ CITROEN SOND

Doe Grootemoer Aemilia ’tmoij Boeckje was,
Daer menigh aengesteken oogh sijn leed in las,
Tot dat haer een bekoren kost, die t’onser S c h a d e
Het diepe raedsel van haer hert geluckigh raedde,
(5) Doe gafs’ ons niet een soet gesicht, doe was sy stael.
Nu dat de tijd gekomen is van grijs en kael,
Nu houdt s’er of sy d’oude wond bestond te heelen;
Nu geeft sij mij een Appeltjen om mé te spelen.
Neen, Grootemoer Aemilia, ’tis geen present
(10) De Gulden Appel die ghij mij maer weder sendt:
Het is de selven Appel nocl1, ’kheb ’t wel onthouwen,
Dien ick u als de schoonste schonck van alle vrouwen.
19. Feb.



[CH1647:026]
AD ELECTOREM BRANDEBURGICUM

Praedestinatum nempe Barlaeo fuit
Ducalis Auri munus augustissimum,
Quantumque pondus aureis verbis fuit
Auro rependi maximus Septemvirûm
(5) Pro more jussit, pro decoro censuit.
At illud aurum quo sinu pressum latet,
Qua nube tectum nescit aureum diem?
Evanuisse fertur, ut fumi solent
Fallentis aulae: Mercurj, non Soli- hoc
(10) Fuit metallum. Vindica nigrum nefas
Offense Princeps: quisquis infidâ manu,
Manu rapace vindicauit hunc sibi
Torquem scelestus, torque se dignissimum
Fecit nefando: pendat, hoc est, pendeat;
(15) Et literatum quando delu-it virum,
Sublimis una longa fiat litera.
Si poena pendet, nec Poetae fit satis,
Nec ille torques torque pensatur nouo;
Caue poetam. plumbeas iras gerunt
(2o Pindi clientes, ferreis instant stylis:
Nec ira Sueci, nec rebellis Cliuiae
Magis timenda est: digna res Epigrammate
Lacesset ultrices manus. Caue canes:
Latrant diserte: si furunt, mordent quoque.
(25) Quae liberales Musa Principes colit,
Condonat ingratis nihil. Quid pluribus ?
Caput rei est, non respicit, non suspicit
Praedestinantes illa, sed dantes deos.
20. Feb.



[CH1647:027]
AULICI ETIJMON

Originem [Grieks-]toû[-Grieks] Aulicus caecutiens
Definit orbis perperam. Palatium
Aulam vocari disserunt, hinc aulicos.
Mendosa, critici, lectio: Palatia
(5) Fatemur ultro Principum dici domos:
Negamus Aululariam palatio
Debere nomen; debet haec aulae tamen,
Nec debet Aulae; debet, et non, Aulicus.
Ut judices, si debeat, cui debeat,
(10) Quid Aula possit, aula quid possit vide.
Quando Aula poscit, aula pascit aulicos.
22 Feb.



[CH1647:028]
IN EUFRASIAM

Ne lege me, cui mensa nitet meliore salino,
    Nec cibus assueto mollior ore sapit.
Ne lege me, moneo: non est quo lumen utrumqne,
    Non est alterutrum quo doluisse velis.
(5) Imploranda fuit quae se vernacula virgo
    Virgini, et huic durum Musa probaret epos.
Talis danda fuit tali Medicina palato,
    Exegit Batauos aegra Bataua modos.
Si tamen haec aliquis vultu dignare sereno, -
    (10) Cui patriae non sit patria lingua meae;
Est ubi diuertas; est quae delectet euntem,
    Si piget ignoto flumine, ripa decens.
Inuenies illic lapides Oriente petitos,
    Liliaque Argiuis Itala mista rosis.
(15) Gustabis subducta sacris, extorta profanis
    Non noua consensu fercula grata nouo:
Ut male consutae pretium det fimbria vesti,
    Ut, si displiceant [Grieks-]érga, párergon[-Grieks] ames.
3. Mart.

[CH1647:029]
(AD BARLAEUM)

Ergo domi es, Barlaee pater: gratamnr amici,
Quod noua progenies morbo surrexeris alto,
Qnod postliminio tuus es. Per sacra poetis
Numina, non aliâ poteras me voce beare
(5) Largius. ingemino, ingemino, gratamur amici.
4. Dec.



IN NEBULAS AMSTELODAMENSES, AD NOB.m D. CONSTANTINUM
HUGENIUM. EQ. ZULECHEMI ET ZEELHEMI DOMINUM ETC.

Dum nebulis coecaque diem caligine mergit
    Juppiter et purum non sinit esse iubar,
Et Sol ipse suos abscondit tristior ignes,
    Quoque micat cerni fumeus ore cupit:
(5) A magno Jove et a Phoebo discernor, et ater
    Totus ab occultis expedior nebulis.
Discutit invisas illustris epistola nubes,
    Dissimilemque istis vult radiare Diis.
Fumus eram tenebraeque et lurida noctis imago,
    (10) Nunc sensim videor cernere posse meos.
Sic alius coelo genius nobisque; diesque
    Dum latet, exoritur verior ille mihi.
14. Dec. Tuus C. Barlaeus.



[CH1647:030]
(IONCKER FLORIS)

Als Ioncker Floris sitt bij Pijp en Kann
Soo is hij dobbel een goed Edelman,
En wee hun die het snuijven uytstaen moeten.
Maer, komt hij thuijs, hij trapt syn wijf met voeten,
(5) En smijt syn kindren wat hij smijten kan.
Is Ioncker Floris een goed Edelman?
14. Dec.



[CH1647:031]
(SCHAECKSPEL QUIJT)

Pier scheidde midden uijt het schaken
En seid’, hij was het spelen satt:
Maer ’twas de minste van twee saken,
Hij was het spelen moe, en mat.
15. Dec.

[CH1647:032]
AD BARLAEUM DE NEBULIS EPIGRAMMATA SCRIBENTEM

O qui per mentis nebulas, nebulose poeta,
    Carmina de nebulis non nebulosa facis,
Qui Mercatorem nebulâ perstringis et ipsum
    Cum testudinea pace Monasterium;
(5) Si mea do, prudens, facundus, amabilis autor,
    Si tua reddo tibi verba, dicax nebulo es.



[C. Barlaeus]
AD NOBILISSIMUM VIRUM D. CONSTANTINUM HUGENIUM EQ.
ZULECHEMI ET ZEELHEMI DOMINUM ETC. AD NEBULAE
VOCEM ALLUDENTEM
Alludis nebulis, praeduro nomine, et illud
    Quod facis, aetherea mollius est nebulâ.
Scilicet a facili iocus hic procedit amico,
    Et sic nectar habent aspera verba suum.
(5) Quae mea sunt, possent hosti placuisse loquenti,
    At tua plus possunt perplacuisse mihi.
N. T. observantissimus cultor,
C. Barlaeus.



[C. Barlaeus]
Mollius his nebulis totus tibi defluat annus,
    Atque haec de nebulis sit cecinisse satis.
    vel:
Et pereant nebulae, non tamen ille, mihi.
Amstel. Ipsis Cal. (1) Jan.


Continue