’t Bedrogh van de wereldt op-ghedraghen voor een nievwe iaer aen de ghene die vande wereldt verleydt worden. Antwerpen, 21669.
Uitgegeven door Ilse Dewitte.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden. Facsimile bij Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.
GHy die dit leest en siet dit beldt
My dunckt dat gy wat staet versteldt
En peyst by u oft de natuer
Kost maeken soo een creatuer
(5) Die leven kost aen eene kandt,
En zijn oock doot op d’ander handt
Want dit meer monster was ghelijck
Als wel een mensch: ’t is yghelijck,
Siet Dochters, siet dit aerdight beldt
(10) dat d’jouffer u voor ooghen steldt,
’T sal dienen voor een nieuwe Jaer
Dat ick u gheef, sa let op haer,
En siet de helft maer eerst voor al,
En hoort waer ick dan henen sal.
(15) Het is een Iouffrauw fris en schoon
Die van de dochters spant de kroon
’T hayr is ghepoeyert, ’t is gherolt
Met menigh toer seer fraey ghecrolt.
Van boven kort van onder lanck
(20) ghelijck als bellen sonder klanck,
Oft wel gheleydt met een garset
Met menigh strick seer fraey beset
Sy is vol Moeschien, vol blancket,
Het aensicht bloost als schoon roset.
[p. 6]
(25) Den spieghel heeft sy by der handt
Het is vol linten t’allen kandt.
De tanden wit de kaeckskens root
Den g’heelen hals die draeght sy bloot
Daer op een toer van perelesnoer
(30) Met een caruer van poin d’Amoer
Poin de venis poin de Paris
Oft oock een toer van Amber gris.
Daer op een schoone hongerlin
Oft wel een zijde Angelin
(35) Met korte maukens aen den erm
’T is s’winters kauten somers werm,
’T is soo ghesloten soo gheperst
Dat wonder is dat niet en’berst:
Daer by een fijne kamisool
(40) Die kost misschien wel een pistool,
Vol sijde kanten rommendom
Gewerckt met menig’ schoone blom
s’Heeft onder aen een sijde scheurs,
Wat dit al kost dat weet de beurs.
(45) Den rock die sleypt alwaer sy gaet
Hy veeght de kerck hy keirt de straet.
Waer toe soo lanck waer toe soo groot?
Den ermen die is naeckt en bloot
[p. 7]
Maeckt dat gy ’t kleet een luttel kort,
(50) Dat hy daer mé gheholpen wort.
Polite schoentjens onder aen
Laet soo dess joeffer henen gaen:
’T is soo de mode ’t is ’t fatsoen
Dat moet soo gaen wat wiltme doen?
(55) Nu laet ick daer de rechte handt,
En keer my tot den slincken kandt.
Helaes! wat is dat voor een mensch?
Dat ghy die kent is mijnen wensch.
Ten heeft gheen hayr, de oogh is uyt
(60) Nocht oock paleersel ofte tuyt,
Het vleesch is wegh met al ’t cieraet,
De wormen, slanghen metter daet
Die sietmen swermen uyt en in,
Druckt dit wel diep in uwen sin,
(65) Een slangh die dient haer voor pindant
Een padt voor moesch en diamant
Die haere koten heel doorgaet
Ey siet hoe fraey dit haer nu staet.
Den goeden reuck en oock ’t civet
(70) Dat heeft den stanck nu al belet
Waer is al ’t hayr en perel-snoer?
Waer is den kandt van poin d’amoer?
[p. 8]
Waer is de schoone Angelien
Daer ghy de wereldt doet naer sien
(75) Ghemaeckt van zy ghestrepte stof
Al naer de mode van het hof?
’T is al verrot ’t is al te niet
’T is wormen aes ghelijck ghy siet.
Waer zijn die ooghen, dat ghesicht
(80) Dat selfs beschaemde s’hemels licht
En trock soo menigh tot het quaet
Als ghy gonght swieren langst de straet
Waer zijn u minnaers dochter al
Die ghy soo veel hadt in’t ghetal?
(85) Wel hoe? hoe is de kans ghekeert?
Ghy wort geschouwt die wiert geeert
En ick die socht u Compagnie
Heb nu een walgh als ick u sie.
Sijt ghy die waert ls een godin?
(90) Op wie verviel een jeders min?
Want soo ghy maer gonght langhst de straet
Ghy blonckt ghelijck den dagheraet
Iae self ghelijck het sonne-licht
Soo aenghenaem aen ons ghesicht
(95) Dat brenght den dag die ider wacht
En jaeght van ons den droeven nacht
[p. 9]
Helaes? als ghy noch waert in fleur
G’had iders jonst en oock ’t faveur:
En menigh joncker wasser uyt
(100) Om u te kiesen voor sijn bruyt
Ghy wiert ghegroet van alle kandt
Ghy wiert gheleyt al met de handt
Maer soo wanneer de doot komt aen
Men heeft van u gheen meer vermaen
(105) Als oft ghy noyt en hadt gheleeft:
Ghy die dit leest staet vry en beeft;
Want ider mensch is haer ghelijck
En toont dat hy is enckel slijck
Sy toont den wegh sy wijst de baen
(110) Daer ider een moet henen gaen
Let Dochters hier op van de stadt
En als ghy ’t leest onthout toch dat:
’T is nu misschien u leste jaer
Dat ghy soo crollen sult dat hayr
(115) En als dit jaer sal wesen uyt
Dan dient dit al de doot voor buyt
Want ’t vleesch sal rotten dat gy viert
En allen daghen soo verçiert
En soo dit leven is ghedaen
(120) Godts scherp, strengh oordeel dat staet aen.
[p. 10]
Let hier noch op ghy slechte sloor
En gheeft mijn seggen toch ghehoot
Al dat ghy hebt en dat gy draeght,
Daer ghy de wereldt mé behaeght
(125) En heeft u noyt niet toebehoort,
My dunckt dat ghy u hier in stoort.
Maer dat noch is het meest van al,
En u het vremste duncken sal
Ick segh noch eens al ist ghekocht
(130) En oock betaelt en t’huys ghebrocht,
T en is het u niet ’tis gheleent
Al is’t dat ghy contrarie meent.
Laet ons beginnen van het kleet
Dat ider Angelinen heet
(135) ’T is van taby, ’t is van satijn,
Ghestrepte stof oft armosijn
Want enckel stof is te ghemeen
En dient voor meysens maer alleen.
Het moet al wesen wit en groen
(140) Ghestrepte stof op ’t nieuw fatsoen
Al van dat fraey gordijn-couleur
Voor wie dat stuypt en buygt Monsieur
Ghelooves my want het is waer,
Dat dit gheschiet waer over jaer
[p. 11]
(145) vijf ofte ses acht ofte thien
Gheheel de stadt hadt u besien
En hadt ghelacchen en ghespot
Oft oock gheacht voor dul oft sot
Dat nu gordijnen zijn u dracht
(150) Daer Ian potagie self me lacht
Noch oyt en droegh self op sijn spel,
Gaet henen nu onthout dit wel.
Wat zijn de locken die ghy draeght?
Die mindt u siel die is’t die t’ vraeght?
(155) Als ick ’t bepeys ick heb een walgh
Oft oock mocht komen vande galgh
Van eenen dief oft moordenaer
Die wiert gehangen met schoon hayr
Van waer komt toch den diamant
(160) Daer gy soo pronckt me aen de hant?
Oft den karkandt die soo veel kost,
En die ghy draeght voor op de borst?
De schoone perels fijn oft vals
Die ghy daer draeght aen uwen hals
(165) Soo menigh el van fraeyen kandt
Of ’t fijnste lijnwaet van het landt?
Een g’heelen winckel oock van lindt
Komt toe den Syworm die het spindt
[p. 12]
Vyt d’aerde komt den diamandt
(170) Al hier ghebrocht van ’t vremde landt
En oock u schoonste perel-snoer
Komt uyt een schelp van perel à moer.
Daer is verschil van beyde kant
D’een hoort de zee toe d’ander d’landt.
(175) U schoenen zijn der beesten huyt,
Is dit niet al een fraeyen buyt?
Om soo te stoeffen als ghy doet
En proncken met een anders goet?
Ghy moest u schamen die soo zijt
(180) En noch hier toe soo gretigh zijt.
U lichaem selfs wilt ghy noch meer
Dat hoort toe aen een ander Heer
Het is van aerd’ ten heeft niet aen,
Het sal daer naer in aerd’ vergaen.
(185) O ydel tuyt ô ghy sottin
Stelt u het Kraeyken in den sin
Van den Poët Horatius
Al is’t een fabel: ’tluyt aldus.
Het Kraeyken swert van haer natuer
(190) En relijck kleyntjens van postuer
Hadt groot misnoeghen als het sagh
Dat menigh voghel van haer slagh,
[p. 13]
Soo wiert ghe-eert, en oock gheset
Aen d’hoogher handt, en haer belet,
(195) Om haeren schoonen pluymen glans
Het Kraeyken loos loopt by de gans.
By den Faesant en by de Swaen,
En quamp by ’t Vincxken oock gegaen.
En by den Haen en by den gaey
(200) En by den groenen papegaey
Het Kraeyken liep oock by de Pauw
En sey dat ’t oock eens proncken wauw.
En leenden elck een pluymken af
En liep soo deur met dat m’haer gaf
(205) Dit aerdigh dier trock die dan aen
En quam al proncken soo ghegaen
Met anders pluymen fraey verkleet
En op het besten toe ghereet
Maer siet wat strackx hier is geschiet:
(210) Want ’t is ghewis, te veel verbiet.
Elck voghel trock sijn pluymen uyt
En stont weer met haer swerte huyt
En wiert ontbloot van ’t valsch cieraet
Dat niet betaemde haeren staet.
(215) En was soo oorsaeck van ’t ghelagh
Dat ieder gaf die ’t Kraeyken sagh.
[p. 14]
Ick vraegh u nu Madamoisel
Verstaet ghy toch dees fabel wel?
Oft’t oock eens soo moest gaen met u?
(220) Wat soudt ghy doen? wat seghde nu?
Dat eens den Syworm van u vraeght
Het zijden kleet dat ghy nu draeght,
En sey, wat dient den valschen schijn?
Ten is het u niet, ’t is het mijn.
(225) Geeft oock u g’heel boetieck van lint
Daer ghy u hooft soo me bewint
Dat ergens d’aerd kroop uyt den hoeck
En vraeghden weer haer Camrijcks doeck
En al het lijnwaet ofte kant
(230) Daer gy me pronckt aen hals en hant.
Dat Indie ’t verr’ gheleghen lant
Quam eysschen sijnen diamandt
En uyt de zee de perelamoer
Van u vereysschten ’t perelesnoer?
(235) Dat oock den dief oft moordenaer
Quam van de galgh versocht sijn hayr?
En dat den os quam om den Schoen,
Wat sout gy doen gy schoon fatsoen?
Dat oock ten lesten d’aerde quam,
(240) En oock u lichaem van u nam
[p. 15]
En sleypten dat met haer in’t graf Dat sy u leenden, niet en gaf,
U Siel die sou alleen dan staen
Heel naeckt en bloot; waer sou sy gaen?
(245) Helaes ick heb den tijdt ghesien
Dat sy met gratie was voorsien:
Maer siet op eenen corten tijdt
Door haere Sonden s’is die quyt
Wie hoort sy toe? alleen aen Godt
(250) Die sy soo dick-wils heeft bespodt
Vergramt met sonden, ia: ghekruyst.
Daerom o Siel eer ghy verhuyst,
En dat Godt weder-vraeght sijn goet
Leeft toch nu wel, siet wat ghy doet,
(255) Draeght u nu soo ter wijl ghy kondt
Al oft ghy op u scheyden stondt
Op dat als komt den hooghsten Heer
Om uwe siel en oock niet meer
Ghy hem die weder gheven mocht
(260) Die met sijn bloet self is ghekocht
Gheel onbevleckt van sonden net
Om eens te zijn by hem ghesedt
Verheven hoogh op eenen throon
Verçiert met s’hemels glorie-kroon:
[p. 16]
(265) Danckt minnaers af danckt Serviteurs
Danckt af Signors en oock Monsieurs
Die menigh ueren schoonen tijdt
Verslyten doen in ydelheydt
Wilt ghy beminnen mint den Heer
(270) Dees liefde streckt alleen tot eer.
Wandt buyten Godt is maer verdriet
En vuylen roock en schoonen niet.
Der menschens liefde is seer cleyn
Hoe wel sy schijnt seer groot te sijn.
(275) T’is hy die is de suyver min,
Druckt IESUS diep in uwen sin
T’s hy die u lanck heeft bemindt,
Hy is den schoonsten diemen vindt.
En rijck en Edel van gheslacht
(280) Sijn liefde groeyt noch dagh en nacht.
U minnaers liefde sal vergaen
Maer IESU min sal blijven staen.
Daerom wilt g’hem zijn aen-genaem
Maeckt u dan tot het Cruys bequaem
(285) En als den druck sal wesen uyt
Hy sal u kiesen voor sijn Bruydt
Laet wereldt vaeren goedt en geldt
Siet dat gh’u saeken effen steldt
[p. 17]
En deught vergadert als ghy kondt
(290) Van heden af, van op dit stondt.
T’is dit alleen dat Godt behaeght
En dat de siel oock mede draeght
Als hier haer leven is ghedaen
En voor het Oordeel Godts moet staen.
(295) Daerom soo neemt den tijt wel waer
Oft misschien waer u leste jaer
Den tijdt is kort de doodt is snel,
Men sterft maer eens bepeyset wel.
Een goede doot betaelet al
(300) T’is sy die loondt en straffen sal.
Dit sult ghy krijghen als ghy siet
Wat dat dit rijmken hier bediet. Het masquer af
Dan siet ghy ’t graf.
WEl hoe Signior wat hoor ick hier?
Wat al ghelagh wat al ghetier?
Het schijnt te sijn den blijdsten dagh
Die oydt een menschens oogh aansagh.
(5) Men hoort den pot men rieckt den wijn
Hier moet wat vremts op handen sijn.
Welc is togh d’oorsaec van dees vreught
Waerom sijt ghy nu soo verheught?
Salt sijn misschien om d’hooge fluyt
(10) Die gy nu strackx wilt drincken uyt?
Vol vanden besten Renschen wijn
Die kan int Stadt te vinden sijn?
Neen: wandt ghelas is broose waer
Die van te breken loopt ghevaer.
(15) Nocht om den smaekelijcken wijn,
Wandt goeden wijn is haest azijn.
Oft is het om den roosen-krans
Oft om den schoonen kleeren-glans?
Ten is om roos nocht om t’habijt
(20) Wandt die vergaen al metter tijdt.
[p. 20]
Noch met het schoon verguldt rapier
Nocht om u silveren bandelier
Neen, neen, mijn Heer hier moet wat sijn
Want sulck een vreught is niet gemeyn.
(25) Hier schort wat anders soo ick sien,
My dunckt ghy geckt met ander lien;
En dat ghy met dees Ioffrouw laght,
Die ghy hier siet en met haer draght
Soo om de kleeren van Satijn
(30) Als om t’bedrogh en valschen schijn?
En t’gheen ick heb van haer gheseydt.
Dat ghy u sterck daer in verblijdt.
Houdt op houdt op swijght stil mijn Heer
Past dit op haer t’past op u meer:
(35) Wandt al dat ghy hebt aen u lijf
Al is’t van Goudt en perels stijf
Al is het van een dieren prijs
En naer de Mode van Parijs
Ten is voorwaer maer enckel schijn
(40) Iae t’sal der motten spijse sijn.
En t’vleesch dat ghy nu soo verciert
Dat ghy soo koestert en soo viert
Sal worden vanden worm geknaeght
Siet waer ghy uwen roem op draeght.
[p. 21]
(45) De wereldt en des wereldts rijck
Is broos als gh’las en sleght als slijck
Tis windt, bedrogh en eenen niet
Al datmen in de wereldt siet.
En als t’bedroch ontdeckt sal sijn
(50) Dan salmen sien den valschen schijn:
dan Suldt ghy staen onbloot van al,
Wie ist die u dan helpen sal?
Begeert ghy hier van een schoon belt?
Siet wat Signior voor ooghen stelt
(55) Siet hoe hy toeback smoort en drinckt
Hoort hoe hy met de schijven klinckt.
Hier staet den pot daer staet de pindt
Der beste wijnen diemen vindt.
Hier de viool en daer de luyt
(60) Hier het ghelas en daer de fluyt.
Hy is ten lesten fraey ghekleet
En tot de wulpsheyt toebereet
Hy is ghestrickt en ghefaveurt
Siet hoe mijn Joncker daer bonkeurt
(65) En op het hooft een Roosen-hoet
Let togh voor wie dat hy dit doet.
Meynt iemant dat dit spel lanck duert
Siet hoe hy dit terstondt besuert.
[p. 22]
Daer blijdtschap is in huys Monsieur
(70) Daer is de droefheydt voor de deur
Wandt alles is maer puer bedrogh
Let hier op wel ick bid u togh.
Al desen dranck en schoon ghewaet,
Leert hoe het met de wereldt gaet.
(75) Hoe alles keert in stof en asch
En smilt ghlijck voor’t vier het wasch.
Ten is niet al te lanck gheléen
Dat ick quam lanckx de straet getreen
En sagh daer winckels aen een sy
(80) Vol suycker, peper, specery
Ick sagh het volck liep over hoop
Een yder soght den besten koop.
Het scheen den winckel was van Goudt
En niet van steenen oft van houdt
(85) De kassen bloncken altemael
En schoten menigh gulde strael.
Maer siet hoe stracx quam voor den dagh
’T bedrogh dat daer besloten lagh
Van buyten was de kas verguldt
(90) En binnen maer met locht ghevult.
En soo het gaet met dese kas
Die buyten schoon maer ydel was
[p. 23]
Al hoe wel sy scheen fraey te zijn
Nochtans en was maer enckel schijn,
(95) Soo gaet het met de Ionckers oock:
Want al hun pracht en is maer roock
Gelijck die toeback pijp u leert
Wiens voetsel strackx in roock verkeert.
Watis al ’tghene dat ghy draeght
(100) Daer ghy een ieder me behaeght?
Siet bid ick eens u selven in
En druckt dit diep in uwen sin
Dat alles met den snellen tijdt
Ghelijck te post vast henen rijdt.
(105) Houdt stant Signior, u spreeck ick aen
Hoort naer mijn woorden en vermaen.
Den roosen-krans bediet de vreught
Van uwe jonghe teere jeught
En van u leven oock seer broos
(110) Dat rasser slenst als eene roos.
T’is dese blom die ieder wenst
Die seer wel riect maer haest verslenst.
En soo een roos wordt af ghepluckt.
Soo wordt ghy uyt ’t plaisier geruckt
(115) Maer siet eens bid’ ick met een oogh
Wat instrument hier light ten toogh?
[p. 24]
’Tis ’t krijterken wiens snaeren spel
Nu dient alleen tot droef ghequel
Wiens vregt en blijtschap en genucht
(120) Verkeert in traenen en ghesucht.
Daer dient op ’t doots-hooft oock gelet
Dat daer op taefel is gheset:
Daer eertijts heeft ’t ghesicht ghestaen
Siet ghy twee holle winckels aen.
(125) Den glans van d’ooghen is voor-by
Godt gaef dat nu de ziel waer bly?
Soo sal het oock eens gaen met u
’T is voor ghewis: wat seghde nu?
Den schoonen kraegh met grooten kant
(130) Die ruckt de doodt u uyt de hant
’T ghepoeyert hayr dat g’hebt geviert,
Dat langhst u schouders heeft geswiert
Dat g’hebt ghekrolt oock op het best
Sal dienen voor een wormen-nest.
(135) Waer sal dan zijn het tick-tack-bert
En oock den teerlinck wit en swert?
De fijne caert de schoone fluyt
De soete cyther met de luyt?
Die aenghenaem was aen u oor
(140) Waer is de toeback pijp vol smoor?
[p. 25]
Die aenghenaem was aen den mont
Maer voor de ziel heel onghesont?
Helaes! de pijp met den toeback?
Die steeckt de doot nu al in’t tack.
(145) Al dit cieraet en al dit spoock
Dat is vergaen in stof en roock.
hier voor soo neemt de doot de pael,
En decket hier me altemael.
Waer is toch nu de chef’ volant?
(150) Die ghy kost voeren met een hant
En loopen soo straet op straet neer
En wiert ghegroet en groete weer.
Toer à la moden is voor-by,
Nu sydy droef die doen waert bly.
(155) Waer sal dan blijven die kalot?
Daer ghy me saeght als eenen sot?
Als die is af ghy schijnt een aep
En siet als een gheschoren schaep
Sijt ghy den schoonen joncker niet,
(160) Die alsmen by lanterens siet
Liep d’een kot in en d’ander uyt
Om daer te vinden een vuyl bruyt
Tot dat ghy hadt u vuylen lust
Met grove sonden uyt-gheblust
[p. 26]
(165) En dickwils oock naer al ’t gheswier.
Soo moest ghy gaen naer den barbier
Foey dat betaemt niet uwen staet
Dat ghy in sulcken koten gaet
Om te verquisten als ghy doet
(170) U vaders geldt u moeders bloet,
Het schijnt dat ghy de uylen slacht
Die triumpheren in den nacht
Maer mits u wercken altegaer
Die ghy bedrijft het heele jaer
(175) Zijn wercken van de duysternis
K’meyn dat den nacht u ’t liefsten is.
Seght joncker die de steenen telt
Hoe wordt u leven aenghestelt
Ghy eet en drinckt, ghy gaet en staet
(180) Ghy swiert ghedurigh langhs de straet
En denckt niet eens op uwen Godt
noch op sijn wet noch sijn ghebodt.
Hoe menigh kroon en patacon
En souvereyn en ducaton
(185) En menigh soort van ander gelt
En hebt ghy niet te pandt ghestelt
Nu met ’t verkeer nu met de caert
Dat ghy veel beter hadt bespaert
[p. 27]
Om erghens een deel arme lien
(190) Van kost en kleeren te voorsien
Die s’naeckten naer een stucxken broot
Om vry te zijn van hongersnoodt.
En quaemt ghy ivers in de kerck
De Ioeffers groeten was u werck
(195) Dat hooft dat draeyden hier en daer
Meer naer het volck als den Autaer
En soo ’er ivers was een feest
Ghy liept daer henen om het meest
Niet om de Aflaet, ver’ van daer
(200) Die wint ghy niet oock op een jaer
Maer ’t was misschien om eene sloor
Te gheven in de kerck ghehoor
Om haer te groeten en te sien
Tot een schandael van al de lien.
(205) Dat gonght ghy knielen achter aen
En saeght wie datter uyt sou gaen
Want ider moest u gheven tol
En schaemt g’u niet ghy sotte-bol?
Ghy groetse hier, ghy groetse daer
(210) Oock met den rugh naer den autaer
Oft ghy stont ivers aen de deur
En speelde daer van deegh Monsieur
[p. 28]
Oft lende teghen een pilaer
Op eenen knie soo knielde daer
(215) Gelijck doet het jots gespuys
’T welck eenen knie booght voor het kruys.
Schaemt ghy u niet dat ghy daer staet
In’t midden vande kerck en praet?
En lendt soo teghen een pilaer
(220) Seght my toch eens wat praetje daer?
’T is ivers van Madamoisel
Ick weet dat niet dan al te wel
Oft van een dochter dat ghy houdt
En die ghy gheren hebben soudt
(225) Met u daer naer te kercken uyt
En schaemt g’u niet ghy vuylen guyt?
Dat ick noch weet dient niet gheseyt
Dat ghy haer hier stelt plaets en tijt.
Ghelooft my seker dat indien
(230) Alsoo u Christus hadt ghesien
Als hy op de verkoopers sloegh
En hun uyt sijnen tempel joegh
Hy hadt hun seker laeten staen
Om u het eerst van daer te slaen
(235) En wat is’t toch Signior voor een
Voor wie ghy zijt soo op de been?
[p. 29]
Wat is’t voor een die ghy bemindt
Daer ghy soo seer zijt op verblindt
Door wiens ooghen dat ghy siet
(240) S’en is maer slijck en anders niet.
Naer die soo loopt ghy dagh en nacht
Tis die ghy soeckt met al u kraght.
Al waert de Schoonste creatuer
Sy is voorwaer van gheenen duer
(245) want s’menschens schoonheyt is seer broos
En slenst veel haester als een roos
En eer sy kommen in het graf
De doodt maeyt die met seysel af.
De schoone roos met doorens aen,
(250) Daerom laet haere blaeders staen
Wandt soo gy die maer aen en raeckt,
Ghewis dat ghy de doorens smaeckt.
Ick meynde hier te blijven staen,
Maer k’sien k’moet noch wat voorder gaen
(255) Wandt uwe sonden sijn te groot
Waer me ghy loopt selfs in de doot.
Hoe menigh dochter hebt ghy niet
Ghebroght in druck en in verdriet?
Iae selfs tot in der hellen val
(260) T’welck ick beklaegh het meest van al,
[p. 30]
En dat oock naer soo langhen tijdt
Dat ghyse volght en deurgaens vleyt
Met ghiften, gaven en present
Tot dat sy gheeft aen u consent
(265) Dan loopt ghy weer al op een nuw
En sijt ghy t’loopen noch niet mu?
Helaes mijn Heer den tijdt staet aen
Dat gy voor ’tOordeel Godts sult staen
Dan sal de Siel doen haer beklagh
(270) Van menigh uer, van menigh dagh
Die ghy soo qualijck hebt besteet
Ghelijck als u conscientie weet.
Dan sal de Siel maer al te laet
T’vergheefs beweenen al haer quaet
(275) Daerom eer u den tijdt onbreeckt
Verweckt berauw u biechte spreeckt
Van al u sonden groot en clyn
Sy sullen u vergheven zijn.
Doet disciplien draeght hayre kleet,
(280) En maeckt u tot de doot bereet.
Deylt me den armen van u geldt.
Sie dat ghy t’met de caert verspeldt
Oft oock onnuttelijck ghebruyckt
Tot eenigh werck dat niet en stuyckt.
[p. 31]
(285) Toomt uwen quaeden appetijt
Siet dat gh’u lichaem oock castijt
Wandt ghy nu lijdt veel beter hier
Als wel daer naer in’t helsche vier.
Den tijdt die vlieght, en blijft niet staen
(290) Wandt hierom heeft hy vleughels aen
Daerom siet dat gh’u niet bedrieght
Oft dat den tijdt u niet ontvlieght
Van wel te doen: tis u profijt
T’wordt al bewaertvoor d’eeuwicheydt
(295) Wel aen t’bedrogh is nu ontdeckt
Waer me de wereldt ons verweckt
En aenlockt altijdt tot het quaet
Waer door de siel verloren gaet.
De wereldt en des wereldts schijn
(300) Is grooten niet; Schijnt wat te sijn.
Iae is veel brooser als ghelas
Soo t’wert ghequest noydt en ghenas.
Het blinckt, maer breckt (siet wat ghy acht)
Ghelijck het is van eenen nacht.
(305) Daerom haeckt naer het Hemels goet
Het goedt dat eeuwigh dueren moet.
Bemindt oock voor de waere deught
De moeder van d’oprechte vreught
[p. 32]
Een siel die Godt mindt boven al,
(310) Is die dees vreught ghenieten sal.
Dat sult ghy doen soo ghy maer let
Op t’gheen hier onder is gheset. T’Bedrogh ontdeckt.
Een schrick verweckt.
FINIS.
p. 13, vs. 187 verwijst naar Horatius, Epistulae boek I, 3 vs. 18-20 over de uitgelachen cornicula; uitvoeriger bij Phaedrus, Fabulae Aesopiae (toevallig ook) boek I, 3, Graculus et corvus
