TRAGICOMEDIE
[Vignet: IHS]ANTVERPIAE |
VOOR-REDEN |
| BEgrijpt de victorie van David over Goliat, de ongeluckighe doot van Saul, ende van Absalom. |
HET I. VERTOOGH. | SAUL, Richardus Wake. |
| Saul is victorieus over Amalec. |
DEN II. UYTGANGH. | SAMUEL, Matthaeus Fourmenois. |
| Samuel is bedroeft om dat Saul van Godt is verworpen, ende bidt voor hem te vergheefs: maer wordt vermaent om te gaen tot het huys van Isai, om eenen nieuwen Coninck te salven. |
DEN III. UYTGANGH. | DAVID, Ioan. Bapt. Engelgraef. |
| David verwint eenen leeu. |
DEN IV. UYTGANGH. |
| Samuel, door t’bevel van Godt, salft David, verworpende de andere broeders. |
DEN V. UYTGANGH. | GOLIAT, Petrus Cools. |
| Goliat betrouwende op sijne kracht beroept t’volck van Israel, de welcke van hem gaen loopen. David ghesonden wesende tot sijne broeders, neemt seer qualijck de groote lasteringhe van Goliat, ende nae dat hy met den Coninck hadde ghehandelt, uyttreckende des Conincks wapenen, treckt teghen Goliat, ende verwindt hem. |
DEN CHOOR. |
| Aen den victorieusen David singhtmen den lof-sangh, Percussit Saul mille, & David decem millia. |
HET II. VERTOOGH. |
| SAul vergramt wesende doot desen lof-sangh, beveelt Ionatas sijnen sone en de andere edelmans, dat sy alle middelen souden soecken om David te dooden. |
DEN II. UYTGANGH. | IONATAS, Gabriel Morselis. |
| Ionatas gheeft te kennen dit bevel van sijnen vader aen Da[vid,] waer over aen bey de sijden is groote droefheyt. David ver[treckt] om sich te versteken. Ionatas belooft aen David hem te wa[er-]schouwen met het schieten van eenen pijl. |
DEN III. UYTGANGH. |
| David beclaeght sijnen sllendighen staet, en de vertreckt om [hem] te verborghen. Ionatas met sijnen knecht komt uyt de stadt, [om] David met het schieten van eenen pijl te waerschouwen, ende gheschoten hebbende seyndt den knecht nae de stadt: ende daer [nae] omhelsende David, neemt van hem sijn afscheydt met groo[te] droefheydt van beyde sijden. |
DEN IV. UYTGANGH. |
| Saul met sijnen legher vervolght David, maer als de soldaten sliepen, is David heymelijck in den legher ghegaen, ende heeft [de] lancie ende den beker van Saul wegh ghenomen: daer nae [heeft] hy Abner een van de grootste Capiteynen met luyder stemme berispt, dat hy niet meer sorghe en droegh voor den Con[inck.] Saul bekendt de stemme van David, ende verwonderende [hem] van sijne groote saechtmoedicheydt, belooft hem niet meer te [ver]volghen. |
DEN V. UYTGANGH. |
| De maere komt tot Saul, dat de Philisteen hen wederom [be]reyden om te vechten: van beyde de kanten worden de solda[ten] in orde ghestelt. Saul stelt sijn volck, mer met groote vree[ze] om de saecken die hem van Samuel waren voor-seydt. ende [niet] te vergheefs: want den legher van Saul wordt verslaghen, en[de] hy self met sijne dry sonen ende sijnen schilt-dragher is oock d[oot] ghebleven. |
DEN CHOOR. |
| David betoont droefheydt over de doodt van Ionatas en Saul. |
HET III. VERTOOGH. | DAVID, Ioannes Fourmenois. |
| DAvid wordt bevesticht in het coninckrijck door het gheslachte van Iuda, ende daer nae van heel Israel. |
DEN II. UYTGANGH. | De Suyverheydt, Antonius van Suerck. |
| De Suyverheydt vlucht uyt dit rijcke, om de sonde van Amnon den outsten sone van David teghen haer ghedaen. |
DEN III. UYTGANGH. | ABSALOM, Sebastianus Petri. |
| Absalom om dese sonde is seer vergramt teghen Amnon, ende wilt hem looslijck om den hals brenghen; waer toe hy syn volck opruydt. |
DEN IV. UYTGANGH. | AMNON, Martinus d’Honeux. |
| David beweent de sonde van Amnon, ende vreesende dat Absalom soude vervloeckt worden tot wraecke, vermaent sijne sonen tot broederlijcke liefde ende eendrachticheydt. Absalom veynsende groote liefde, noodt den vaeder met de broeders t’sijnen huyse ter maeltijdt. Den vader sich excuserende, laet ten laetsten toe dat de broeders souden komen. |
DEN V. UYTGANGH. |
| Absalom verblijdt over t’goet beghinsel van sijn boos opset, ontfanght sijne broeders met groote beleeftheydt. |
DEN VI.* UYTGANGH. |
| MEn vertelt op wat maniere Absalom sijnen broeder Amnon heeft doen vermoorden. Absalom vlucht nae Gessur. |
HET IV. VERTOOGH. |
| DAvid beweent de doodt van sijnen sone Amnon, en t’wreet feyt van Absalom. |
DEN II. UYTGANGH. | TECVITIS, Ioan. Bapt. Vendelinus. |
| Tecvitis eene vrouwe uyt-ghemaeckt wesende van Ioab den Prince des leghers, verwerft archlistelijck van den Coninck de vrije wedercomste van Absalom in sijn landt; t’welck wordt aen Ioab bevolen om te volbrenghen. |
DEN III. UYTGANGH. | IOAB, Pet. Robert de Nole. |
| Ioab waerschout aen Absalom de vrije wedercomste in sijn lant: waer henen hy met groote begheerte is keerende. |
DEN IV. UYTGANGH. |
| David van eene sijde beweeght door de doodt van Ammon, van d’andere door het feyt van Absalom, is in twijfel: maer ten laetsten om te voldoen aen de rechtveerdicheyt, beveelt dat Absalom niet en kome in sijne teghenwoordicheyt: daer nae nochtans door het voor-spreken van Ioab comt Absalom in* de teghenwoordicheydt des vaders: van den welcken hy minnelijck onthaelt wordt. |
HET V. VERTOOGH. |
| ABsalom bepeysende de wreetheyt van sijnen vader tot hem, ende de saechtmoedicheydt die hy ghebruyckte in het leelijck feyt van Ammon, verweckt sich tot vijantschap teghen den vader, ende gaet Achitofel te rade. |
DEN II. UYTGANGH. |
| Den Bode vluchtende nae David, vertelt heo dat allen t’volck hem begheeft tot Absalom. Absalom wordt coninck ghedeclareert, hy verweckt sijn volck om de stadt ende den Coninck onversiens te bespringhen. |
DEN III. UYTGANGH. | SEMEI, Iacobus Rentergem. ABISAI, Theodorus à Castro. |
| David vlucht met sijn volck uyt de stadt op bloote voeten, ende hebbende asschen op het hooft ghestroyt. Semei vermaledijdt David, den welcken Abisai wilt vermoorden, maer wordt van David opgehouden. |
DEN IV. UYTGANGH. |
| Absalom ende David stellen teghen malcanderen hunne leghers: David ghebiedt aen sijne Capiteynen datse Absalom souden sparen. |
DEN V. UYTGANGH. |
| Daer wordt vertelt den slach tusschen de soldaten van David ende Absalom, ende wordt voor-ghehouden de ongheluckighe doodt van Absalom. |
DEN VI. UYTGANGH. |
| Men brenght aen David de maere van de victorie: maer hy meer besorght wesende van sijnen sone, en kan uyt den eersten bode gheene sekere tijdinghe verstaen; uyt den tweeden verstaet dat hy doodt is, ende (ghelijck’t aen den saechtmoedichsten vader betaemde) heeft den selven met vele tranen beweent. |
DEN CHOOR. |
| De soldaten volghen hunnen Coninck in droefheydt nae. |
NOMINA ACTORUM. | |||
| Adrianus uyt den Eechout. Antonius van Suerck. Antonius Vermeeren. Antonius Clarisse. Antonius de Raedt. Franciscus de Ionghe. Franciscus vander Beke. Gabriel Morselis. Gaspar Charles. Gerardus Vereycken. Guilielmus de Haze. Hermannus Rijswijck. Iacobus Rentergem. Ioannes de Aiala. Ioannes Elslander. Ioannes Fourmenois. | Ioannes vander Goes. Ioannes Bapt. Engelgraef. Ioannes Bapt. Vendelinus. Ioannes Bapt. van Hollandt. Iustus Theophilus Diericx. Martinus d’Honeux. Martinus Rubbens. Matthaeus Fourmenois. Petrus Cools. Petrus Hemsens. Petrus Kieboom. Petrus Robert de Nole. Philippus de Riddere. Richardus Wake. Sebastianus Petri. Theodorus à Castro. | ||
| FINIS. | |||
Tekstkritiek: |
