 |
BARDAS[Vignet: IHS]ANTVERPIAE, |
ARGUMENTUM. |
| MIchaël Orientis Imperator, dum ad libertatem aspirat, Bardam avunculum capit vitae suae perniciosum ducem, à quo in varia scelera praeceps trahitur, ac praecipuè in vitae dissolutionem cum summa impietate coniunctam. Sedebat eo tempore Constantinopoli Ignatius, qui Bardam increpitum graviter, ac diu pertinacem, tandem excommunicavit: quare accusatus à Barda affectati imperij, & ex sede sua ad carcerem & mendicitatem deiectus est, subrogatusque ei Photius. Hinc gravia patitur Ignatius. nec quidquam emolliverunt Bardae animum varia prodigia, ut terrae motus, & insueta fulgura; donec suprema vindicta incubuit, quam etiam diu antè praenosse potuit. In somnis enim sibi visus fuerat trahi ante S.Petri tribunal, ibidem ab Ignatio accusari, ac tandem membratim concidi. Quod non ita diu pòst evenit, cùm deprehensum regni cupidum suo, gladio Imperator discerpi iussit, & membra per urbem circumferri. |
|
ACTUS PRIMUS. |
| MIchaël Imperator ad liberiorem vitam aspirans, tutori suo Theoctisto nuntium remittit. |
SCENA II. |
| Bardam avunculum suum adsciscit socium, ab eoque excitatur ad voluptates amplectendas. |
SCENA III. |
| Theoctistus à famulis regijs aulâ exigitur, ac, dum moratur, à Barda in carcerem compingitur. |
SCENA IV. |
| Imperator ludis recreatur, intervenientibus Libertate, Ioco, Risu, Lepore, Gaudio, omniaque approbantibus ac suadentibus. Theoctistus denique obtruncari clàm iubetur in carcere. |
SCENA V. |
| Sanctus Ignatius Patriarcha Imperatorem & Bardam graviter libertatis perniciosae & crudelitatis arguit. |
SCENA VI. |
| Hinc Bardas Ignatio insidiatur,& ficto crimine ambitus & seditionis, apud Imperatorem vocat in invidiam. |
SCENA VII. |
| Ignatius rectè sibi conscius post defensionem frustra adhibitam, Bardam excommunicat, totiusque rei exitum Deo commendat; |
SCENA VIII. |
| Habito tamen super ea re ab Imperatore concilio ablegatur in exilium per praefectum Basilium, & Photius in [fol. A3r] sedem intruditur: mittuntur Romam legati qui cum summo Pontifice eam rem transigant. |
SCENA IX. |
| Curae & Metus, rebus laetè succedentibus, à servis similiter exilio mulctantur. |
|
ACTUS SECUNDUS. |
| Bardas ubi diutiùs abesse videt legatos, cogitat de tollendo Ignacio. Verùm subitò |
SCENA II. |
| evocatur ad concilium. à Basilio apparatur locus. interim redeunt legati re infectâ: |
SCENA III. |
| Qui ab Imperatore & principibus ad dicendam sententiam evocatis malè accipiuntur, & in vincula abitruduntur. |
SCENA IV. |
| Evolvitur summi Pontificis diploma minarum plenum, & exploditur, iusso adesse Ignatio ut se sponte abdicet, & Photio resignet dignitatem. |
SCENA V. |
| Apparet Ignatius, accusatur novorum scelerum ab universa multitudine, exuitur veste sacrâ, violenter cogitur subscribere, vinctus denique ignominiosè abducitur in carcerem, inauguratur Photius. |
SCENA VI. |
| Refutat Bardas obiectum sibi in diplomate crimen iu- [fol. A3v] ventutis corruptae, & è scholis tum militaribus cum literarijs (quas eá fine paulo antè instituerat) educit pueros, qui se coram principibus exercent, & Bardam purgant. |
SCENA VII. |
| Ignatius mendici habitu evadit carcerem, occurrit angelus ignoto habitu, qui eum consolatur, & vindictam Bardae imminentem praedicit. |
SCENA VIII. |
| Motus gravis terrae turbat Bardam cum tota urbe, & praesertim Imperatorem, quem |
SCENA IX. |
| sceleris perpetrati tandem poenitet, execratur Bardam, Ignatium ad se reductum humaniter recipit, & quietem terrae impetrat. |
SCENA X. |
| Furit Bardas recepto Ignacio, & de ipso Imperatore iam tollendo cogitat. |
SCENA XI. |
| Legatus novus Bardae affert diploma quo excommunicatur Imperator, & Photius: illo pro se utitur Bardas, & ad aulam redit, & ad novam indignationem contra Ignatium movet Imperatorem. |
SCENA XII. |
| Imperator discedit ab Ecclesiâ Romanâ, eamque persequi statuit, Ignatio iterum inijcit vincula, & cum Barda ad liberam vitam redit. |
|
ACTUS TERTIUS. |
| Bardas ebrius Bacchi habitum imitatur praevijs cytharoedis, & musicis, & multa effutit in Imperatorem quibus ambitum suum declarat. sopitur tandem musica, & ad Michaëlem perferuntur omnia. |
SCENA II. |
| Tenetur Bardas mira visione. apparet stricto gladio S. Petrus comitatus Angelis, & terribilibus satellitibus duobus, quorum uterque agitante se umbram, hinc Bardae, inde Michaëlis: accusantur umbrae ab Ignatio, ac denique tradito gladio, illam Bardae membratim iubet concidi S. Petrus. |
SCENA III. |
| Experrectus Bardas militibus curam dat custodiendi arctissimè Ignatium, apparet ei subitò cometes cladis nuntius. |
SCENA IV. |
| Supervenit Michaël expeditionem parans in Cretenses, cui Bardas exponit omnia; sed ille suspectu iam habens & exosum Bardam, à se dimittit ut militem colligat: interim agit latiùs de Barda, & verba intelligit in ebrietate prolata. audit quoque à magis per cometam effusionem designari sanguinis Imperatorij. ergo Basilio commendat ut Bardam observet. |
SCENA V. |
| Bardas educit militem; dissimulat iram Michaël, & figi iubet tentoria, quia vespera est, suique figendi curam dat Basilio. |
SCENA VI. |
| Renuntiat Basilius Bardam collem occupasse, augetque varijs timorem & iram Caesaris: implorat Caesar opem Basilij dato gladio quo se vindicet. |
SCENA VII. |
| Bardas postquam patere videt sua consilia, desperatè publicam vim parat, & abit ad Imperatorem occidendum, sed praeoccupatur ex insidijs & membratim conciditur. |
SCENA VIII. |
| Claudit divina Nemesis. |
| Ad maiorem Dei gloriam. |
|