Joost Claerbout - De klucht van ’t kalf - 1662

Joos Klaerbout (Joost Claerbout): De klucht van ’t kalf. Amsterdam, (Pieter Timmers) 1662.
Titeluitgave van de editie-Henrick Smidt (Middelburg 1662)
Uitgegeven door Marti Roos.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton019220 — UB Amsterdam (Google Books)
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven. Sprekersaanduidingen zijn cursief gezet.

DE

Klucht

VAN ’T

KALF,

Gerijmt door

JOOS KLAERBOUT.

[Titelvignet: houtsnede, kalf]

t’ AMSTELDAM,
^{___________________________________________}
By Pieter Timmers, Boeck-verkooper inde Kalver-
straet, aen de Nieuwe-zijds Kapell. 1662.

Aen de

REGENTEN

Der Reden-rijcke

SCHOU-TOONNEEL.

WAerde Vrienden en Lief-hebbers,

Ick kom aen u E. op te offeren (geen treffelijck Treur of uytnement Bly-spel, maer) een vermakelijcke Klucht, die ick door ’t versoeck van de Lief-hebbers ter Pars heb laten brengen: versoeck u E. ghelieve dese boertige Veersen met gunstige oogen te aenschouwen, soo sal het my eer ghenoegh zijn om my hier door te verplichten, en te blijven

U aller Dienaer en Vriendt

JOOS KLAERBOUT.

________________________________________

PERSONAGIEN.

KEES,	een Boer.
ROKUS,	een Kock.
PLANTYNE,	sijn Wijf.
LAMBRECHT,	een Been-hacker.
EDUWART,	een Advocaet.

Continue

De Klucht van ’t Kalf.

Kees met ’t Kalf uyt.

DAer heb ick weer voor de tweede reys een Deurwaerder ekregen,
En soo hy noch eens komt en krijgt geen gelt dat ick sta verlegen,
Soo sel ick wel moeten lijden dat mijn huys in de kaert staet,
Daerom heb ick eweest met mijn Wijfje in beraet,
(5) Alsoo wy op vijftigh gulden de som niet en konnen vol-krijgen,
Dat ick met mijn Kalfje sou ter Marckt stijgen
En verkoopen die, alsoo ’t wesen moet:
En nu het Marckt-dagh is, soo vinde ick voor goet
Dit mijn alderbeste Kalfje ter Marckt te bringen,
(10) Dan sal ick op d’ander Marckt-dagh ter Marckt met mijn Koe springen,
Soo mach ick maken dat de boose geesten van mijn deur werden ejaeght,
Wangt men is maer al te veul met die besuckte Deurwaerders eplaeght,
Sy slachten de Droes, die en vliedt niet dan voor ’t kruys,
En hier moet men gelt brengen eer die Snoes-hanen blijven van u huys,
(15) Doch sy komen voor de last die haer wort egeven,
Ginter komt’er een van mijn oude schuldenaers aen edreven:
Mijn gesuyckerde speciael; waer heen soo haestigh op de padt.
Lambr. Wel Kees-maet, ick moet met haesten eens uyt de stadt,
En sou te lande eens gaen sien op een Koe-beeste te halen
(20) Die ick over acht dagen ekocht heb, en sou betalen
Noch een Beest aen Pier Koppen Claes, dicht aen de bleeckery,
Die ick over een Maent ekocht heb, en hy heeft noch twee Ossen by,
Die sou ick oock sien om hem die af te koopen.
Kees. En ick sou met mijn Kalfje naer de Marckt loopen,
(25) En sien of ick daer geen vijfthien gulden voor krijgen sal.
Lambr. Laet sien het Kalfje, is het vet, my denckt, ’t is van achter soo smal.
Kees. Ja, maer wilt het tusschen sijn Liessens eens voelen en tasten,
Voelt eens wat vet dat daer hanght tusschen sijn beenen gelijck dicke quasten,
Soo isset gelardeert met enckel soete-melck en witte-broots gruys,
(30) Voelt, voelt, het is gelijck een Os soo vet.
Lambr. En maeckt geen gedruys,
Ick voel ’t wel, wat sult ghy my al wijs en vroedt maken!
Of ick u vier Rijcx-daelders gaf, soo kondt gy u weg naer de Marckt staken.
Kees. Wilt ghy het Kalf hebben, siet daer, om derthien gulden en een half,
Daer voor soo is te krijgen dit mijn alderbeste Kalf.
Lambr. (35) Wilt ghy vijf Rijcx-daelders, ghy most de koop toe-smijten.
Kees. Wat sal ick hier lange staen slentren, en mijnen tijt verslijten:
Veel gelucx (Lambrecht) met de koop, en vaert wel.
[fol. A2v]
Lambr. Dewijl dat ick nu haestigh ben, soo brengh ’et tot mijnent.
Kees. Ick sel.
Lambr. En laet ’et mijn Wijfje noch wat soete-melck langen:
(40) Siet daer zijn vijf Rijcx-daelders.
Kees. Ick salse ontfangen:
Zijn dit oock al goe Rijcx-daelders, en is die niet te vals?
Die siet ’er soo misselijck uyt, my denckt hy spreeckt Wals.

Werpt ’et tegen de vloer.

Lambr. ’t Is al goet gelt.
Kees. Weet ghy wel dat ’er noch wat rest,, staet?
Lambr. Dat sullen wy wel eens vinden, maeckt ghy geen quest,, Maet:
(45) Brenght ghy mijn ’t Kalfje thuys, en seght oock aen mijn Wijf
Dat sy u wat eten langht, en laetse tappen een pintje vier of vijf. Binnen.
Kees. Daer hoor ick een braef Keirel uyt de borst spreken:
’t Is wel, ick sel gaen, en sal niet blijven in eenigerley gebreken,
Nu Kalfje, nu Kalfje, kijckt ghy niet om, gaet ghy maer voort,
(50) Ick moet u tot Lambrechts brengen ter plaetsen daer ghy t’huys hoort:
Wat verbrangster goet is dit, sy willen qualic de mont van de straet in,, slaen,
Het moet de Ossen, Koeyen, en Kalveren geweldigh tegen haer sin,, gaen
Dat sy soo qualijck door de poorte van de stadt willen,
’t Schijnt datse het ruycken dat men haer wilt dooden, kelen, en villen,
(55) Ick sel wel moeten draeyen om sijn start, en wringens’ hem uyt sijn gat,
Eer ick ’t Kalf van de plaets krijgh, wat verbrangster botter Beest is dat:
Gaet voort of ick sleepje voort, dat jou de magere moort moet steken,
Dat scharluynse Kalf maeckt my het suer enoegh: Gansch eleweken
Hoe wil ick Lambrecht de penninck gunnen, en ete dat ick zweet,
(60) Ick sou wel een ham of een schape-bout wrete, dat is niet een beet*
Als ick in stadt kom, dan weet ick van geen sparen,
Ick kan mijn honger en dorst wel dry dagen van te voren bewaren,
Dan eet ick voor dry dagen, soo en eet ick t’huys van de heele weeck,, niet,
Men moet de steedsche kladden soo hebben: is ’t dat men somwijlen wat bleeck,, siet
(65) Van eten en drincken, en leggen een kalfje in een stoep, dat komt niet nau,
Ick eet t’huys maer twee-mael daeghs, en in stadt ben ick soo gau,
Ick sou van den morgen tot den avondt wel wrete:
Nu, dat is tot daer en toe, ick soume soo lichtelijck wel vergete,
Ick meende by na dat ick met mijn voeten al onder de tafel,, sat,
(70) En dat ick een bout of een ham, of een geboterde wafel,, at:
Ic moet men spoeyen, wangt men keel wort so droog, ic kan niet langer spreken;
Hoe wil ick dien soeten Lambrecht sijn kraentje doen leken,
Ick haelder wel een duyghjen uyt soo de Vrouw niet suer,, siet,
Dan, wat geef ick ’er om, het en is mijn gebuer,, niet,
(75) Als mijn buyckje is gelardeert, ick peur naer huys, wie weet wanneer ick we’er in stadt,, kom,
So dra ic vol gegeten en gedroncken ben, so keer ic mijn lijf en mijn gat,, om,
En peure naer huys om toekomende Marct-dag weer ter marct te stappen,
Soo Beesje gaet voort, en wilt die straet soo recht in-snappen. Binnen.

Rokus, Plantijne.

Plant. Wat heeft ooc een deeg’lijck mensch te doen die eerlijck huys houden wilt.
Rokus. (80) Wat zijnder al schijtvalcken in de stadt daer men van wert gebrilt,
En dat t’elckens weer aen, ’t en is niet om uyt te spreken,
Soo als men alle blaeuwe Maendaeghs werdt uyt-estreken,
Isser een goet Calant, daer isser weer
Die kort van memory zijn, de tongh is te din, en de beurs is te teer,
(85) En vele zijnder die al te groote mael-tijden willen houwen,
En lacen! haer in-komsten zijn te kleen, men mach ’er sommige niet vertrouwen,
In somma, sommarum, het gaet ’er met velen al voor sijn jaer alleen.
Plant. En komt ’er sommige u de bruyloft ofte de mael-tijt aen beste’en,
En draeght men dan de briefjes, dan is ’t, de Bruyts Voogt selje betalen:
(90) En komt men by de Bruyts Voogt, die segt; waer drommel sou ick ’t halen,
Ick hebbe voor haer trouwen hun op-gedragen het goet,
Soo dat men ’t met groote moeyten dick-mael uyt seven beursen halen moet:
Doch wat aengaet, daer ghy gister waert ontboden
Om voor de Bruyloft te bra’en, en ’t soute-vleesch moet zijn gezoden,
(95) Daer sellen wy een moye pluck trecken, dat ick wel weet,
Vermits u de geheele maeltijt is aen-besteet.
Rokus. Daer sel ick een daelder hebben om de spijs op de tafel te setten,
En een gulden om te schokieren het desert ofte banketten.
Plant. Als ick het wel over-legh, de winter-brandt en keers-licht
(100) Die konnen wy ’er uyt-slepen, ick heb ’er my van onderricht,
Eerst; twee schellingen voor elck braedt-vercken kan ick mack’lijck krijgen,
En voor elcke schape-bout acht à thien stuyvers met een zwijgen,
En dan konnen wy daer noch een schellingh aen hebben van vet en smout.
Rokus. En dan noch een schellingh aen huts-pot van den langen hals geklout,
(105) En dan soo veel klieren. Plant. Wy sullen ’t wel op sen elf-en-dertigst klaren,
En van het soute-vleesch en hammen daer weet ick van te vergaren
Soo veul gelt van het vet, dat ick onse dochter ’s jaers daer een sleutel-riem van maken,, kan,
Dat ’er altemet soo niet een revijntje quam, hoe souden wy ’t maken,, man,
En daerom moeten wy onsen tijt waer-nemen.
Rokus. O ja, terwijl ick gesont,, ben,
(110) En die goe betaelders diennen, want ick den hondt,, ken:
De Bruydt en Bruydegom die heeft my gaen belasten,
Dat ick tegen morgen-avondt moet gaen beschicken voor de Gasten
Twee stucken kalfs, een stuck gebraden vleesch, al warm op den dis,
Want men morgen-avondt ’t Voor-spel houden sal, dat ’s seker en gewis:
(115) En vorder, soo moet ick een excellent Kalf gaen bespreken,
En daerom gaen ick naer onsen Couzijn Lambrecht, die alle weken
Van kalfs-vleesch, schape-vleesch, en osse-vleesch wel is versien,
Ick hebbe volle macht en daerom mach ick na men sin bien.
Plant. Ja siet een schape-bout, en dry, vier mergh-beenen in de koop te dingen,
(120) En laet die ter gelegender tijt tot onsent t’huys bringen,
[fol. A3v]
Wantge weet dat elck sijn deur op-doet om profijt te doen,
Ick heb daer wat gelt bymen esteke, ick moet een kallekoen
En vier gelubde hanen sien te krijgen voor d’een of d’ander deure,
En dan moet ick sien de Verkooper van ’t gevogelte op te speure;
(125) Dat hy ons beschickt ses koppel hoenders die groot zijn en gladt,
En twee braedt-verckens, soo dat wy al wat
Jegenwoordigh te doen hebben, en dat ons geluck is, ’t zijn voor luyden die wel betalen:
Nu, het is al hoog-tijt, ’t sel al marct wesen, ick moet sien die stucken te halen.
Rokus. En ick gaen tyen naer Couzijn Lambrecht; dien goe’n bloet,
(130) En sien wat vleesch dat hy heeft, wangt hy ons gerieven moet. Binnen.

Kees met ’t Kalf uyt.

Her-uyt Karonje, gaet, of ghy krijght den hals en huyt vol slagen,
Sal ick u moeten slepen of laten kruyen, of sel ick u moeten dragen?
Haest u wat, haest u wat, ’t is hoogh-tijt, dewijl het al mart,, is,
En kan ick tot mijn gelt niet komen, ghy en ghedenckt niet eens dat ’et my een smart,, is:
(135) Ick sou ’t wel tot den Been-hacker gebrocht hebben, maer heb my bedocht,
Al is ’t schoon dat hy dit Kalf voor vijf Rijcx-daelders heeft ekocht,
Dat hou ick par rekeningh, ick moet noch gelt hebben, en daerom soeck ick mijn selven te betalen,
Ick heb lange verlegen eweest waer ick mijn gelt sou halen:
’t Was altijt; van die moet ic gelt hebben, en ick sel op die u geven een bewijs,
(140) Dan bewees hyme op Claes, en dan op Jochem, en dan op Thijs,
En als ic dan quam; dan was den eenen niet t’huys, of d’ander was esturven,
Den derden banckerot espeelt, den vierden beet ontstucken de kanten vande kurven,
Soo dat ick tot hier-en-toe ben eweest onvoldaen,*
Ick ben bly dat ick: Holla! het is hoogh-tijt, nu Beesje laet ons gaen.
(145) Wel! wie komt daer ginter als een dry-gebeenden hongt aen-stijgen?
Of dat een koopman was, dat ic vijf Rijcx-daelders voor ’t Kalfje konde krijgen.
Rokus. Goeden dagh Landts-man, waer wilt ghy met dat Kalf heen?
Kees. Ick soude geern naer de Marckt tijgen, en sien of ick geen
Koopman tot dit moye Kalf kon krijgen om ’t selfde my af te koopen.
Rokus. (150) Of ick een koopman wist, so behoefde gy niet verde met ’t Kalf te loopen.
Kees. Wilt gy een halen, ick blijf hier met men Kalf wel wat in de straet staen,
Of wilt ghy het koopen, soo siet hem eens van onder sijn staert aen:
Siet eens, wadde moye billen, wad een blancke buyck, en wad een borst,
’t is een Beest of hy vol speck,, stack.
Rokus. Ick sien ’t wel, ’t Kalf siet ’er uyt of het vol stront en vol dreck,, stack.
Kees. (155) Ja, maer siet ’t Kalf eens van onder sijn...... siet ’er na,
Je kondt ’er van koocken, ’t zy Pasteyen van te backen, of om te bra,
Het sel een Kalf wesen of het van een dry-jarige Beest,, was.
Rokus. Men soude niet seggen dat ’er in een Boer soo een geest,, was
Om dat Kalfje soo te prijsen als ick jegenwoordigh hoor.
Kees. (160) Maer, ey-lieve, siet ’et Kalfje eens van tusschen sijn beenen door,
[fol. A4r]
Voelt het eens aen sijn Navel, en aen sijn gevleesde Schouwer,
Het is soo schoonen Kalf als ick oyt verkocht heb aen een Been-houwer,
Het is een hagene-velt van een Kalf, zijt ghy ’er mee gedient?
Rokus. Hoe veel het Kalf.
Kees. Mijn goeder Heer en Vriendt,
(165) Als ghy niet veel onnoodige woorden wilt maken;
So kont gy voor vijf Rijcxdaelders aen dit moye, dicke, lange, vette kalf geraken.
Rokus. Ick sel u twee pondt groot langen, dat is twaelf gulden net.
Kees. Ey! siet mijn Kalfje eens aen hoe suyver, hoe gladt, en hoe vet,
Ick en hebbe ’t anders niet als klare soete-melck te drincken egeven:
(170) Wilt ghy het Kalf hebben? daer staen vijf Rijcx-daelders op eschreven,
En ooc niet een verrotten appel min, ge sullet ou niet beklagen, noch eens esegt.
Rokus. Wat sel ick met u doen? ick sien wel, ghy zijt een goet knecht.
Kees. Ic ben geen knecht, ic ben etrouwt wel over de vijf jaren, so ic niet en misse,
Ick ben een Man!
Rokus. Een Man meen ick, ’k ick quam mij te vergisse.
Kees. (175) Ja, een Man ben ick! ’k ick heb al een dochter by de seven jaren out,
Vermits ick die twee jaer eer kreegh eer ick was etrouwt,
En sietge my voor een knecht aen? Rokus. Ghy moet ’et my vergeven.
Kees. Ghy en hebt my geen quaet edaen van al ou leven,
En sou ic fenijn gaen koopen, en mijn gelt verquisten? ’k ic hebbe ’t niet in ’t sin,
(180) Daerom, wilt gy het Kalf hebben om vijf Rijcx-daelders, ooc niet een duyt min.
Rokus. Daer zijn vijf Rijcx-daelders, het Kalf sal mijne wesen.
Kees. Veel gelucx kooper: ey! dat is een Kalfje van duysenden een uytgelesen,
Gy sult ’er ou van bedancken, doch kondt ’er noch krijgen soo het u aen-staet.
Rokus. Ghy kondt onderwijlen eens aen-spreken, en soo ick maer een straet
(185) Van Lambrecht den Been-houwer ben, soo staet daer met het Kalf: wilt hier een weynigh wachten,
Ick sou ’t naer mijnent nemen, hy sou ’t met eenen slachten. Binnen.
Kees. Wel gaet, ick sel Lambrecht niet verwachten, ick peure vast na huys,
Eer hier meerder quaet uyt causeert, en meerder abuys.
Adieu Kalfje, nu sel ick u geen soete-melck meer te drincken geven:
(190) Mijn soete gesuyckerde Kalfje, dit sel u kosten u jonge leven,
Nu moet ick ou verlaten, nu moet ick van ou scheyden, ’t is al hoogh-tijt,
Hoe noo schey ic van mijn Kalfje: och! ’t is my sulcken hert-zweer en sulcken spijt
Dat ic mijn Kalfje verkoopen moet om die Deurwaerders van mijn deur te jagen:
Och! mijn Kalfje, och! mijn Kalfje, ick moet mijn soete Kalfje beklagen,
(195) Hoe menigmael heeft ’et gevinger-lect, en soete-melc van mijn hant,, g’hadt,
Mijn Kalfje, mijn Kalfje, die ick meer als mijn alderbeste pant,, schat:
Goen nacht Kalfje, ick en vermach hier niet langer te staen,
Och! mijn hertje slaet als een vogel sijn naers: Daer komt Lambrecht in stadt egaen,
’k Ick sel al mijn best in d’een of d’ander Herbergh stappen,
(200) En sitten daer met een pintje tot t’avont, dan sel ick ’et wel sien t’ontsnappen. Binnen.
Lambr. Is dat Kees niet? ô ja ’t: waerom heeft hy ’t Kalf niet t’huys ebracht daer ’t hoorde?*
[fol. A4v]
Ick mach by provisy ’t Kalf tot mijnent brengen, en leyen ’t by de koorde:
Wil hy komen; hy mach, en wil hy niet; hy mach ’t laten, hy is betaelt,
Maer ick ben verwondert waer hy soo lange heeft edraelt:
(205) Hy moet wel hebben staen klappen of commeeren
Met den eenen of den anderen Kinckel van hun appelen, of van hun peeren,
Of van hun hovenieringh, of van hun landt-bouwery,
En als sy van paerden en koeyen praten, ô! dan is den Boer soo bly,
Dan hebben sy ’t in haer schick, bysonder als het kooren
(210) En granen beginnen te rijsen, ô! dan is den Boer soo wel eschooren,
Dan moet ’er een pintje op staen, dan moet men kocxkens halen uyt de klare son,
Dan moet men Dorts bierken drincken, alwaer ’t versch uyt de ton,
Dan en komt ’et soo nau niet, dan moet ’er een tonneken wijn op den wagen,
Dan sitten sy in de smockel-kooten, of and’re herbergen by na heele dagen,
(215) Dan komen sy beschoncken uyt’et huys, en zwieren de bancken schier om verr’,
Dan gaense by de lichte-maan of by doncker, dat men nau siet niet een sterr’,*
Al souden sy in een sloot loopen, en grijpen de ganc in stee voor de leen in handen,
Soo peuren sy naer hun Dorpen, of door de duynen en zanden:
Maer, holla! ick sou mijn tijdt wel verklappen, ik heb grooten honger en grooten dorst,
(220) Ic moet ’er een hagje in gaen setten van een os, of van een bout, of van een worst,
Dan een dronck Bier edroncken in den Morgen-sterr’, of in den Zaeyer,
Dan voor seven groot in een vier-en-deels Taback, g’en proefde noyt frayer,
Dat sal aen de ribben kleven, so hout men de ziel en ’t lichaem by malkander vast:
Daer komt mijn couzijn Rokus, sou hy my wel tegen morgen noodigen te gast?
Rokus. (225) Couzijn, waer komt ghy van daen? ick heb tot uwent geweest, maer vondt de deur esloten.
Lambr. Van ’t landt, en kome soo van buyten ter stadt in-stooten,
Ic meende een koe, of een os of twee mee te brengen, maer ’t en konde niet zijn,
Soo dat ick ’et moet met dit Kalf of-sien.
Rokus. Holla! dat Kalf is mijn,
Heeft het den Boer niet eseght dat ghy ’t moet tot mijnent bringen?
Lambr. (230) Raest ghy Couzijn! wadde ongehoorde vremde dingen!
Boertge of geckje metme gelijckge wel zijt ewent?
Rokus. Maer heeft ’et den Boer u niet gemaeckt bekent
Dat ick ’et Kalf ekocht en betaelt heb, en dat hy wat sou wachten
Tot ick u gehaelt sou hebben, op dat ghy ’t mochte slachten?
Lambr. (235) En heeft den Boer niet eseght dat ick ’et ekocht heb, en dat hy ’t mocht brengen tot mijnent t’huys?
Ick meen wel ja, en daerom gaen ick heen met het Kalf.
Rokus. Daer had den Heer abuys,
Het is mijn Kalf, worje mal, hoe isset hier elegen?
Lambr. Nu Vriendt, ick segh ’t noch eens, en spreeckt hier doch niet tegen,
Ick versoeck ’t op u, en houdt metme niet den spot of de geck,
(240) En spreeckt soo ghy ’t meent, of anders, siet ick vertreck.
Rokus. Vertrecken met mijn Kalf! ba neen! ghy sult,, niet,
Is tusschen den Boer en U eenigh verschil, ’t is mijn schult,, niet,
[fol. B1r]
Ick wil mijn Kalf hebben, ick heb ’t ekocht en betaelt.
Lambr. Het is mijn Kalf! dat ghy van de beul moet werden ehaelt
(245) Over Couzijn over al, ghy en sult mijn Kalf niet t’huys leyden,
Of wy sullender eer een sneetjen om leggen met ons beyden:
’t Is mijn Kalf.
Rokus. ’t Is mijn Kalf.
Lambr. ’t Is mijn Kalf.
Rokus. ’t Is mijn Kalf, hoe staje en treckt,
Hier werden wy van de Gebueren licht bespot en begeckt:
Blijft van mijn Kalf (segh ick u) met u Been-houwers op-steecker.
Lambr. (250) ’t Is mijn Kalf.
Rokus. ’t Is mijn Kalf, en dat is seecker:
Soo ghy my quetst, ick sal ’t u ten etter en teenen uyt-zweeren doen,
Ick heb plomp noch scherp byme, en daerom wilt u verhoen,
Of ick sel de Schout met u laten spelen en om-springen,
Die mach een hondert gulden of twee uyt u gat wringen.
Lambr. (255) Ick heb den Boer vijf Rijcx-daelders egeven in sen handt.
Rokus. En ick van ’s gelijck.
Lambr. Dit is wel een kluchtigh verstandt,
Hoe na, sou den Boer ons wel hebben bedroogen?
En dat sel de oorsaeck zijn om dat hy soo vluchte uyt mijn oogen,
En snapte de Bree-straet deur, en liet het Kalf hier alleen staen,
(260) En ick nergens van wetende; kome van buyten in-gegaen,
En meende mijn Kalf t’huys te vinde, wangt hy hadde ’t belooft,, ras
Dat hy ’t tot mijnent brengen sou, maer ick en wist niet dat sijn gehoor soo verdooft,, was.
Rokus. Wy moeten datelijck gaen spreecken een Procureur of een Advocaet,
En een Stee-boo, en doen hem de weet soo ’t nu niet is te laet:*
(265) Men sal hem wel verleeren twee-mael gelt van een Kalf te trecken.
Lambr. Kom, gaen wy, ick sal een rechtschapen Procureur gaen verwecken.
Rokus. Daer ben ick mee te vreden; mijn lieven Couzijn,
Soo mogen wy dan sien wie ’t Kalf sal naer hem trecken u of mijn:
Laet ’et soo lange tot uwen Confrater bewaren,
(270) Tot dat wy sullen sien hoe dat wy ’t met den Boer sullen klaren.
Lambr. Dat is goet Couzijn: ga voort Karonje, ic wenste dat ic mijn part,, sag.
Rokus. Ick oock, hier versuym ick mijn heelen kostelijcken Mart,, dagh. Binnen.

M^r. Eduwart uyt.

Veel geschreeuw en weynigh wol dat bevinde ick alle daegh,
’t Zy wat ’er oock te doen valt, soo is ’t een plaegh,
(275) Een yegelijck wilt by de Procureuren wesen om het gelt te sparen,
En soo is ’t dat de Procureuren het gelt komen te vergaren,
En wy; die soo veel hebben gekost van school te gaen,
En hebben by na niet te bedrijven, wy moeten achter-af-staen,
Soo loopen sy by de Procureuren, en meenen datse ’t al hebben gewonnen,
(280) En lacen! als ’t een Jaer geduert heeft dan is ’t qualijck eens begonnen,
[fol. B1v]
Soo werden sy het yser gehouden in den buyck,
Doch als men ’t wel besiet; ’t en is niet dan een quade misbruyck,
Daer hebben de Procureuren van de andere Steden een vont,, toe,
Als sy een saeck bedienen souden, soo doender sy qualijck niet een stront,, toe,
(285) En het is al; schrijf op, schrijf op, het moet soo zijn,
Dat is voor de Stee-boo, dat is van op de rol te setten, dat is voor een termijn,
Dan is dit in ’t werck gestelt, dan sou men dit gaen vorder procederen,
Maer wat is ’t, juyst en satender geen van de Heeren,
Dan is ’t al weer; schrijf op, ick maeck my stercker tegen de naeste reys,
(290) Dan is ’et weer, nu is ’et vacancy, wy sullen onse saken vaster maken tegen sulcken eys:
Is de vacancy uyt, dan is ’er soo veel te Lap-salven en te loopen,
Nu en kan ’t niet zijn, en morgen kan ’t niet wesen, dus houden sy de Menschen tusschen vrees en hoopen,
En komt men dan vragen; wat is ’er van mijn saeck gedaen?
Soo spelt men hun wat op de mou, en terstont siet men het zwart in ’t wit staen,
(295) Soo dat men haer qualijck een woordt mach toe-spreken,
Of men schrijft ’er een gulden of een daelder voor, is dat niet moy uyt-gestreken?
En dan moet men een Attestatie beleggen, en daer een Acte lichten van ’t cantoor,
Dat is een rijcx-daelder voor de Consultatie, en dat is een cruys-gulden daer voor,
Soo dat se met schrijven en wrijven in thien à twaelf Jaren
(300) Veertigh à vijftigh duysent gulden te boven konnen vergaren:
Doch hoe het hier al toe gaet; voor my, ick en ben niet gewent
Yemandt over den hekel te halen, schoon ’t my al is bekent:
Maer wat de Advocaten aen-gaet, (dat de Luyden wijs en vroet waren,)*
Sy souden liever by de Smidt als by’t Smeedtje gaen, want die konnen beter verklaren
(305) Een saeck het geen in recht bestaet, wy gaen met soo veel uyt-vluchten niet,
Daerom, die my stelt te werc daer schrijf ic voor, of moeten wesen in ’t verschiet,
Maer dat sy het wel overleyden, wisten, en geloofden,
Sy souden liever kort en goet spelen, want wy slaen nagels met hoofden,
’t Is beter een reys een pondt, dan in ses reysen vijf schellingen, ’t welck negen gulden maeckt,
(310) Doch ’t en is hun niet wijs te maken, wat baet dat men veel woorden uyt-braect:
Ick gaen naer huys, en komt ’er niemandt, patientie, ick heb noch goet om van te teeren,
En komt ’er yemandt, ick sal hun saken als een eerlijck Advocaet bepleyten en procedeeren.

Lambrecht, Rokus en Plantijne.

Plant. Soo bedrogen te werden, ’t en is van sen leven niet meer ebeurt,
Hadge hem achter aen eloopen, en het gelt weer uyt sen sack escheurt.
Lambr. (315) Dat mach men niet doen, daer voor staet ’er een huys van Rechten.
Plant. Kick wou met den Boer wel eens plockharen en vechten,
Hoe wou ick hem sijn baert uyt sijn backhuys trecken, by get,
Hy doet ons wel vijftigh gulden scha, gerekent met ons verlet:
[fol. B2r]
Is het wel om te vergeten van soo een eereloosen Kinckel?
(320) Hoe wil ick hem eens bruyen; komt hy eens in of ontrent onse winckel.
Lambr. En was’t niet goet Couzijn dat hem de stee-boo in d’herberg had sien gaen?
En dat wy so slaegs rochten om de Procureur ons saken te geven te verstaen?
Ick en wou ’t niet om een bout van thien pondt, of om een lobbe,
Den Rechter sal ’t hem wel verleeren, dien eleweeckse schrobbe.
Rokus. (325) Ick en wou ’t om geen gelagh van twee Rijcx-daelders of een pondt,
Of wy geraeckten soo met eenen schrap. Plant. Een stront
Ten besten, hy heeft ’et al vast weg, ge moogt nu goet naer ’t quaet gelt smijten,
En moeytge noch meer met den Boer, hy sal u beyde noch wel eens sonder eers-gat beschijten,
Hy hout nu sen gec met ou leuren, gy hebt nu het draven achter de Procureurs
(330) En Advocaten, die haest een deel gelt sullen lichten uyt u beurs:
Ghy bent kloecke loete-baeyen, sendt kinderen uyt om Kalveren te koopen.
Rokus. Nu Wijf, houdt ghy jou mongt, het sel met eenen af-loopen.
Plant. Dat is goet Man, soo raecker wy eensjes uyt,
Of anders het kalf sou staen mager worden, en wy souden sitten kijcken by de bruyt.
Rokus. (335) En ’t is goet dat ’et nu geen vacancy is, men salder met eenen sitten,
Soo dat wy ’t van ons leve-dage niet beter konden hitten,
Maer sou hy oock compareeren, meentge, gelijck ’et betaemt?
Sou den Boer over dit stuck niet geweldigh staen beschaemt?
Lambr. Meentge dat ’er schaemte woont by de Kinckels of by de Boeren,
(340) ’t Is meer als duysent Jaren geleden dat men de schaemte sagh vervoeren
Met de beleeftheyt, en de waerheyt, en de rechtveerdigheyt, en liefde wasser by
Soo datse gezwindt gingen uyt de oogen van de Menschen, en waer sy
Belent zijn; daer soude met alle neerstigheyt naer moeten werden vernomen.
Rokus. Daer sien ick den verbrangsten Boer uyt de Herbergh komen,
(345) Hy siet als een Paes-ey, soo staet hy verpleckt.
Lambr. Ick sien dat hy door die straet door-treckt.
Plant. Hy sal misschien gaen om een Advocaet of om een Procureur te spreken.
Lambr. Hy mach ’t klaren so hy wilt, hy heeft twee-mael gelt van een Kalf estreken,
En dat en mach in een Stadt van Rechten niet eschien.
Rokus. (350) Kom gaen wy naer de Vyerschaer naer ons recht en na ons saken sien.

Eduwart en Kees uyt.

Kees. Och! mijn Heer Advocaet, waer sal ick noch in ’t laetste belenden?
Want ick en weet van nu af my te keeren of te wenden
Om mijn pacht goet te maken, ’k ic heb al twee-mael een Deurwaerder ehadt,
En sou ick noch moeten missen mijn Kalf, mijn gelt, en moeten boeten, soo loop ick liever uyt de Stadt.
Advoc. (355) Ghy raeckt wel...... nu hoort my spreken. Kees. Dat wil ick garen,
En u twee goude Ducatons geven, kondtge my helpen uyt dit bezwaren.
Advoc. Seght my eens hoe veel hebt ghy gestreken van het Kalf.
Kees. De Been-hacker en den Kock van elck vijf Rijcx-daelders.
Advoc. Dat ’s twaelf gulden en een half.
Kees. Maer datje dat weet, den Been-houwer moet me noch gelt van ’t jarent geven,
[fol. B2v]
(360) En daerom is’t dat ick dit stuck hebbe bedreven.
Advoc. Maer ’t is hier de costuym niet, niemandt sen selven betalen mach,
Of hy raeckt van sijn recht Kees. Soo ben ick wel te beklagen, ach!
Ick en sien hier niet af te raken, of het sel licht op mijn hals aen-loopen,
Of op mijn moeder-naecte rug, wangt ick geen gelt heb om dit af te koopen.
Advoc. (365) Ghy moet mijnen raet volgen, en naer mijn sin al wat dra,, spoen,
Maer ghy sult daer naer soo wat tot uwer scha,, bloen.
Kees. Tot mijnder scha bloen, daer heb ick al vreese voor ekregen,
Noyt van mijn dagen was ick meerder als nu verlegen:
Bloen, bloen, sal ick moeten bloen, en schand’lijck op een schavot,, staen?
(370) Sal ick moeten met de Dief-leyers in het kot,, gaen?
Soo wou ’k ic dat ’k ic over hondert acht-en-tachtentig jaren ware esturven:
Och! Wijfje, Wijfje, saeghje nu u bedroefde Kees, die nu gansch is bedorven.
Advoc. Ick segh, ge sult wat moeten geven, dat heet bloen, verstaje ’t niet?
Kees. Soo ben ick te vreden, soo is ’t dat droefheyt weer van my vliedt.
Advoc. (375) Gaen wy naer de Zael, spreect niet een woort, laet ’er my mede omspringen,
En soo u yets gevraeght wort aengaende dese dingen,
Soo en spreeckt niet, houdt u mondt toe, dat daer niet een woort uyt en gaet;
Als datge seggen sult; heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje, en staet
Ofge slecht waert, ick segh ander-mael; ghy moet niet een woort spreken,
(380) Soo ghy dat doet, soo sal ick u helpen van u fouten en gebreken.
Kees. Ach! mijn geconfijten Heer Advocaet, laet ic kussen de zoolen van u schoen,
Ick sel u een mooy Braet-vercken ver-eeren met een haen, en een Kallekoen,
En twee koppel Pouljen, om datge weet mijn saken soo te beleggen.
Advoc. Onthout wel ’t geen ic u gesegt heb. Kees. Nu en sel ic anders niet seggen
(385) Dan heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje, en dan niet meer.
Advoc. Vergeet het niet. Kees. Vergeten! neen: ick zweer
By men oude Groote-vaer, die al over negen-en-negentigh jaren is esturven,
Hadge my dien raet niet egeven, ick had gewis eweest bedurven.
Advoc. Kom, gaen wy naer de Zael. Kees. Ick ben soo tormentigh bevreest:
(390) Och! mijn Kalfje, och! mijn Kalfje, och! mijn soete leckere Beest,
Wistge nu dat ick in desen angst ben, hoe soudtge tieren en huylen,
Ick vreese dat ick van vrees my onderweegh noch sal vervuylen.
Advoc. Indien ghy die Les wel onthouden hebt; soo hebtge geenen noot.
Kees. En sou ick dat niet onthouden? men smeet my liever stocke-doot:
(395) Maer mijn soete Heer Advocaetje, sal ick in geen quale raken?
Advoc. Neen, segh ick, kom gaen wy ons naer de Zale maken.
Kees. Sou ick wel durven komen in presentie van de Advocaten en de Procureurs, en de goe Lien?
Advoc. Ja, segh ick, onthoudt maer wel het geen ick u geseght heb.
Kees. ’t Sel soo geschien:
Maer, sou het seker gaen? sou ick ’er niet vooren behoeven te sorgen?
Advoc. (400) By soo verr’ datge u niet en beklapt, soo wil ick wesen u borge.
Kees. Wilt ghy mijn borge wesen? soo ben ick te vre’en:
Nu sel ick niet een woort als heu Kalfje meer spreken.
Advoc. Kom, gaen wy maer heen.

Plantijne.

Daer is den Boer met den Advocaet, en al de Procureuren
Op de Zael estegen, en mijn Man en Lambrecht zijn oock binnen de deuren
(405) Van de Vyerschaer etrapt; om te hooren wat ’er sal worden eseyt:
Acker-masten, hoe heet wilt dit van de rooster loopen nu dit stuc wort bepleyt,
Hoe wilt de Boer staen kijcken als een sot voor een hecken:
Dan, de Heeren sullen wel sien dat daer komen aen-stijgen twee groote gecken
Die hun van een Boer laten bedriegen, sy lacchen noch wel om de klucht,
(410) Of ten waer dat den Boer ter zijden af-droop, en nam de vlucht:
Hoe ’t is of niet, ten minsten sal ’t komen in Abonis, soo de geleerde spreken,
Het sel zijn, accordeert, accordeert, ick heb enoegh ehoort van die streken,
En dan mach ’k ick wel denken dat de helft sel vliegen in de kaers,
En d’ander helft voor de onkosten, so en houdt men niet dan de ledige maers:
(415) Kick weet wel wat ’er van rechten en pleyten te halen is, anders niet dan een ydele beurs,, plat,
En een beroyt hooft, en steedts te loopen achter de Procureurs,, gat:
Dit sel mijn smodder-kock oock weder-varen, maer ’k ick wilder afsche’en,
En houwen ’t by de Spreuck die ’k ick wel elesen heb voor heen.
Die sijn staet wil onderhouwen,
(420) Die wacht hem voor schoone * Vrouwen, * Hoeren.
Voor Processen, voor den Wijn,
Soo sal hy behouden zijn.

Eduwart, Lambrecht, Rokus en Plantijne.

Advoc. Wat wiltge van de Man hebben? ghy siet wel dat hy geck,, is,
En dat ’et van een aengeboren aert by hem soo een gebreck,, is.
Lambr. (425) ’t En is geen gebreck, maer een aen-genomen simpelheyt.
Advoc. Ick segh u, verdraeght met malkanderen, ick heb genoegh geseyt.
Rokus. Wat souden wy verdragen, de Dienders hebben ’t Kalf in ’t schut wesen leyden.
Advoc. Ghy sult u beklagen, en daerom accordeert met u beyden,
En siet hoe dat ghy ’t met het Kalf en d’onkosten maeckt,
(430) En laet den Boer loopen, ’t is best dat hy vry raeckt.
Plant. Is dit niet om sijn reusel te scheuren, en te missen sijn vijf sinnen?
Wie sal nu dit Proces verliesen, of wie sal ’t winnen?
Sal ’t niet den Boer verliesen? ô neen, den Boer is al te slim,
Hy sel noch wel sijn Meester bedriegen, hy speelt den Ysegrim,
(435) Hoe staet men nu en kijcht met de onkosten op den hals, ghy Loeten.
Advoc. Nu Vrouwtjen, laet u Man spreken, de Vrouwen en moeten
Soo veel snaps niet hebben. Plant. Wat hebt ghy daer mede te doen?
Lijdt ghy daer wel schade by? Her-uyt geck, die gecken komt te broen:
Een geck die maeckt ’er veel, de tongh kan gecken maken,
(440) Mijn Heer den Advocaet verstaet hem op die saken,
Sy weten een dinck te verblommen al waer ’t noch soo vuyl,
En daerom Lambrecht en mijnen Man de Kock zijn alle bey den Uyl,
En daer sullen noch meer Uylen volgen, helptme toe-kijcken,
[fol. B3v]
Wachtje voor de Advocaten en Procureurs, hun practijcken
(445) En listen verstaet selfs den drommel niet.
Rokus. Nu Wijfje, ’t is best datje zwijght,
Eer datge u Man vertoornt, en sijn gramschap op u krijght,
Dan sou ’et te lijdigh en te bijster op het Landt waeyen.
Plant. Voor u zwijgen? neen by get, mijn haentje dat moet boven kraeyen,
Sult ghy mijn gelt verbruyen met Kalvers te koopen, en sou ick noch moeten zwijgen stil?
(450) O! neen, mijn Vaer, ick moet sien waer dit heene wil,
’t Gelt my soo wel als u, ’t zijn oock mijn schijven die ’er klappen,
Want doen wy trouden hadt ghy niet een lapjen laken om u broeck te lappen.
Lambr. Mijn Heer, dewijl de onkosten van de Procureur en Stee-boo is eschiet,
En van u salaris, soo wou ick wel eens sien of men niet
(455) Den Boer tot reden konde brengen, om soo te trachten t’accorderen.
Advoc. Dat wil ick geern doen in absentie van de gecommitteerde Heeren:
Daer komt hy al selfs, wilt gy hem spreken. Kees uyt.
Bey. Ja wy.
Lambr. Kees, dewijl ghy het Kalf verkocht hebt eerst aen my,
En had my belooft het Kalf tot mijnent te bringen,
(460) En ghy en hebt niet edaen, maer doet soo snoode dingen;
Van het Kalf weer ander-mael aen mijn Couzijn te verkoopen,
Doen ghy my saegt in Stadt komen doen gingtge uyt mijn gesichte loopen,
Daer mede ghy u vuyl mieck, soo dat wy enootsaeckt zijn eweest
Dese onkosten te doen; om datge twee-mael hebt verkocht het Beest,
(465) Soo ist dat wy door ’t versoeck begeeren met malkander te verdragen,
En setten ’t in mijn Heer sijn handen, op dat hem niemant sou hebben te beklagen,
En in het vinden van de onkosten, en soo voort,
Daer in sullen wy te vreden sijn. Rok. Wat segtge, bentge te vreden om te komen in accoort?
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje. Advoc. ’t Verstant is weg gevlogen.
Plant. (470) Ick en kan anders niet sien of ghy zijt alle dry van een Boer bedroogen.
Advoc. Daer en steect so veel verstant niet in. Ro. Ons geschiet kracht en gewelt:
Hoe wou ic den Boer af-smeeren dat ick’et niet en liet om de boete en om ’t gelt:
Ghy Kinckel, wilt ghy de onkosten op-leggen, soo mooghtge spreken,
En my de vijf Rijcx-daelders weder geven? so niet; so toont ons eenig teken.
Kees. (475) Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje. Plant. Daer komt anders niet uyt:
Wy zijn hier met gecken, met narren, en met een Boer ebruyt:
Gy smodder-koc, hoe sult gy ’t noch met desen verbrangsten Kinckel,, klaren?
Kick woude datge waert gebleven by u Winckel,,waeren,
En van de straet, en van den Boer, en van de Mart,
(480) Soo sou dien Uylespiegelachtigen Boer u niet hebben espeelt sulcken part:
Tijt quijt, gelt quijt, Kalf quijt, ’t is om sijn sinnen te missen.
Lambr. En ick sal twee à dry dagen sonder Kalfs-vleys sitten, dat sal gaen buyten mijn gissen,
Sult ghy die scha my wel op-leggen, seght gy fieltachtigen hondts-klinck?
Advoc. Hier valt niet te krakeelen, ’t waer beter datge in een herbergh ginck,
(485) En datge daer accordeerden, en liet de Boer heene loopen,
[fol. B4r]
Wilt ghy meerder onkosten maken, ’t sel vast op-hooppen.
Rokus. Mijn Heer Advocaet, dat den Boer sijn Meester niet en bedrieght, je mooght voorje sien.
Advoc. Laet dat op my staen, sorght daer niet voor, gaet ghy-lien
In een Herberg, suygt een pijpje Tabac, en accordeert, of vint gij ’t niet geraden?
Lambr. (490) Wel, ja of neen Mijn Heer Advocaet, maer dewijl men is beladen
Met dese onkosten, soo souden mijn Couzijn en Ick
Eens sien wie de onkosten betalen sal. Rokus. Voor my, ’k ick en schick
Van dese onkosten noch helder noch penninck te geven ofte te langen,
En boven-dien, soo moet ick de vijf Rijcx-daelders van ’t Kalf ontfangen.
Plant. (495) Dat de Duyvel het Kalf en den Boer haelt met vlees en bloet:
Souden wy de onkosten betalen? ’k ick lach u uyt, dat komt soet:
U d’onkosten betalen, en noch geen Kalf hebben, waer vint men dat eschreven?
Rokus. Couzijn, ghy sult de onkosten betalen, en my vijf Rijcx-daelders geven,
Dan mooghtge ’t met den Boer en ’t Kalf maken sooge kondt, of anders maeckt u bereyt
(500) Tot meerder onkost, wilt ghy ’t niet geven, ’t sal werden bepleyt:
Ick bespreeck d’Heer Advocaet om ’t selfde goet te maken.
Lambr. Ick u betalen? ick u betalen? soudtge soo aen vijf Rijcx-daelders raken
Van my, en dan nog geen Kalf hebben? ghy en broedt my soo sot niet.
Advoc. Dit baert geen vriendtschap, ’t waer beter datge ’t liet,
(505) En datge mijnen raet volghde, ick wil d’een vriendt teghen d’ander in geen pleydooy trecken:
Accordeert, accordeert, ’t sal tot meerder voordeel strecken.
Plant. Ghy laet blijcken dat ghy met den gierigen droes niet en zijt belaen;
Gelijck ’er veel doen, die altijt twisten voeden om in processen te gaen,
En dat om hun gewin, wilt mijn Couzijn, ’k ick sel mijn Man wel stellen te vreden.
Lambr. (510) Wy zijn vrienden, en moeten vrienden blijven, so gy wilt so wil ick mede,
En laet den Boer heene bruyen tot datge eens siet u kans,
Voor my, ick sal altijdt staen op mijn revensy en op mijn avans.
Rokus. Kom, gaen wy dan Mijn Heer Advocaet, wy gaen in de Leeuw, is ’et u gelieven,
Ghy kondt ons volgen. Advoc. Dat sel ick doen om u te gerieven.
Lambr. (515) Gy doortrapten honts-klinc, kan ic u krijgen op een kant van een sloot,
Soo bruy ick u daer in, of slaen u kreupel, of smijten u ten minsten half doot.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje. Rok. Ic sel u dit heu Kalfje wel verleeren,
Kan ick u eens achter een haegh of een dijck vinden, acker-lijsjes hoe wil ick u af-smeeren.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje. Plant. Ghy schackerloosen Boer,
(520) Ick door-naey u wel met ons braet-spit, komt ghy maer eens in mijn vloer.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje.
Rokus. Kom, gaen wy, hy gaet noch met ons gecken:
Ick sal ’t u wel verleeren ghy Rekel.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje.
Lambr. Wy mogen wel vertrecken:
[fol. B4v]
Dat ick ’et niet liet om ’t respect van Mijn Heer, ik sloegh hem twee paer blaeuw oogen met een dicke neus.
Advoc. Ghy moogt dencken datge een banckeroetje gekregen hebt in u beurs.
Plant. (525) Wy moeten gaen, wy souden ons licht aen dien Jan de Linckert vergeten.

Advoc. Kees-maet, ghy hebt in dit stuck u met allen wel gequeten:
Wat dencktge nu? heb ick dit spel niet wel besteken? komt dit niet net?
Had ick u dien raet niet gegeven, ge hadt lustigh gesteken in ’t perquet,
Al gaeft gy my twee goude Ducatons, gy en soutme noch niet genoeg betalen,
(530) En daerom, ge kondt ’er een op rekeningh geven, de and’re sel ick wel eens komen halen.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje.
Advoc. Ick geloof niet datge u spraeck verloren,, hebt,
Of ’t en zy ghy mijnen raet op heden uytverkoren,, hebt,
Om al u leven heu Kalfje, heu Kalfje te seggen, dat en is mijn meening niet,
Daerom spreeckt, ick geefje verlof in al ’t geene is geschiet,
(535) Daer sultge geen schade in komen te lijden, alsge my een goude Ducaton in d’handt,, geeft:
Dus en wilt niet maken datge als een Guyt in schandt,, leeft,
Geeft my de goude Ducaton, en loopt aen de windt:
Sult ghy my oock bedriegen, om dat ick tot u voordeel dit hebbe versint?
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje.
Advoc. Siet Kees, je sult jou backhuys houwen
(540) Van heu Kalfje, heu Kalfje, ’t is langh genoegh heu Kalfje, of ick salder op-klouwen:
Spreeck, u tongh sel soo langh dueren alsje neers: spreeck, segh ick, en doetme bescheyt.
Kees. Heu Kalfje, heu Kalfje, heu Kalfje.
Advoc. Wel, heeft ’et de Kock en sen Wijf niet wel geseyt
Dat ick van dien stucke-boef sou werden bedroogen?
Spreeck, segh ick, en geeft my gelt. Kees. Heu Kalfje. Kees binnen.
Advoc. Brilt voor den Koeckoeck, en gaet uyt mijn oogen.
(545) Of ick sal mijn handen schenden aen dien eereloosen Vagebont,
Ick woude dat mijn Cantoor-jongen hem met sijn bloot gat achter een hage vondt,
Ick sou hem met een handt vol hagel doen in zijn Poortael drucken:
Noyt en was Advocaet van een Boer soo bedroogen, dat zijn stucken!
Dat die van Rhetorica dit wisten, sy maecktend’er een Klucht,, van,
(550) Maer ic mach mijn mont wel toehouden, en makender niet veel gerucht,, van
Men sou my wel uyt-lacchen en houwen voor den Uyl, ic houde mijn mont,
En segge al heymelijc dat ic door mijn raet my van een Boer bedrooge vont,
En noyt sal ick geen Boeren door mijn raet soo wijs maken,
Maer sullen al soetjes by Termijnen ten advijse raken.

Continue

Tekstkritiek:

vs. 60 een er staat: een een
vs. 133 dat er staat: dat dat
vs. 201 Kalf er staat: Kaf
vs. 216 lichte-maan er staat: lichte-man
vs. 264 En er staat: Een (in het ex. van de ed.-Middelburg op de pers gecorrigeerd)
vs. 303 Het sluithaakje ontbreekt.