F.H. Canisius: Drama inter Lovaniensem Nympham & duos Genios.
Ed. A.J.E. Harmsen, Opleiding Nederlands, Universiteit Leiden
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.


In: F. Henrici Canisii: Poemata honoraria. Leuven, Cyprianus Coenestenius, 1661, p. 75-79.
Ceneton C1424

---

POEMA XV.
Prae-nobili, Generoso, &
Amplissimo
DOMINO
D. IACOBO DE RYCK
Toparchae de Claermes,
Urbis Lovaniensis Consuli meritissimo,
Feliciter finita Bruxellis Lite Vicennali
Lovaniensem Communitatem
tam cupitâ Victoriâ
ad commune gaudium excitanti.

DRAMA

Inter Lovaniensem Nympham,
& duos Genios.

Mecum sunt divitiae, & gloria. Prov. c. 8, V. 18.

Genius I.
FLebilibus quid moesta genis lamenta profundis
Et geminas, ô NYMPHA, manus tristissima iungis?

Genius 2.
Quid trepido de corde trahis suspiria?

Genius I.
                                                            Fixis
Quid caelum spectas oculis?

Genius 2.
                                          Quid pallida fletu
(5) Ora rigas?

Nympha.
                    Eheu!

Genius I.
                              Quid raris Vocibus hiscis?

Nympha.
O Deus! O Caelum? Quid tandem è lite resurget?

Genius 2.
Quid querulis turbata sonis Caelumque Deumque
Ingeminas?

Genius I.
            Num tanta tuis discrimina rebus
Immineant, quae tam pavidi sint causa doloris?

Genius 2.
(10) Grandia vicinae metuis molimina Nymphae?

Genius I.*
Pauperiem, clademque times, ac turpe tuorum
Opprobrium?

Genius 2.
                Ne tota ruas, ne afflicta premaris,
Ne reliquis, latice orba tuo, ponaris amaro
Ludibrio, tam moesta paves?

Genius I.*
                        O desine, tandem
(15) Desine, iam cessa: tanti iam quippe doloris
Materies, tantique gravis iam causa timoris
Desinit, & cessat.

Genius 2.
                Confide, resurge, novumque
Sume animum.

Genius I.
                    Non ulla tuam formidine mentem
Pauperies, non plena probris illusio turbet.

Genius 2.
(20) Victa est, quae vicit.

Genius I.
                            Quae vicerat aemula, victa est.

Genius 2.
Hinc abeant lamenta, metus, longique dolores.

Nympha.
Quis sonus hic? Nostras penetrat quis nuntius aures?
Quid iubeor?

Genius I.
            Gaudere. Gravem deponere luctum,
Atque metum?

Genius 2.
                    Sic Fata volunt.

Nympha.
                                        Sic? Causa doloris,
(25) Causa metûs cessare potest? Vigesimus annus
Praeteriit, quo dura meos Lis concutit artus
Quo timeo, privata mei ne munere potûs
Incolumis vix stare queam. Non ergo dolebo?
Non metuam?

Genius I.
                Nunc optatus planctûsque, metûsque
(30) Finis adest.

Nympha.
                Nunc finis adest? Quis talia firmat?

Genius 2.
Ecce Virum.

Genius I.
            Verum ecce Patrem.

Genius 2.
                            Fidum ecce Patronum.

Genius I.
Hic prohibet lugere: iubet gaudere.

Genius 2.
                                            Potentem
Ecce Virum, qui triste iugum felicibus astris
Eripiat, fortique manu qui comprimat hostem.

Genius I.
(35) Ecce Patrem, qui donet opes: qui protinus omne
Ludibrium, probrumque fuget, summumque decorem,
Et celebrem ventura ferat per secla vigorem.

Genius 2.
Ecce tuum, quo tota queas florere, Patronum.

Nympha.
Quae canitis? Num tanta mihi contingere possent?

Genius I.
(40) Ne dubites? Hic Unus adest, qui dicere possit:
MECUM DIVITIAE, sublimus GLORIA MECUM.

Nympha.
Talis adest?

Genius 2.
                En talis adest.

Nympha.
                                    Hoc tempore talis?

Genius I.
Cerne.

Nympha.
            Stupet mens.

Genius 2.
                        Cerne Virum. Vultum erige; lumen
Pande: gravem depelle metum, depone dolorem.

Genius I.
(45) En Vir adest: en CONSUL adest, Tutorque, Paterque:
QUOCUM DIVITIAE, QUOCUM omnis GLORIA, faustis
NYMPHA, tuis, ridente Polo, successibus adsunt.

Genius 2.
Vicit Hic, & longae, felici Numine, litis
Optatum retulit finem.

Nympha.
                                Quae nuntia! vicit
(50) Hicce meus? Quàm rite meus! Finem Hicce dolori,
Et metui, quando liti, feliciter adfert?

Genius 2.
Vicit Hic: obtinuit palmam.

Genius I.
                            Victa aemula.
Genius 2.
                                        Vicit
Hicce tuus. Res acta: Tibi Victoria parta est.

Genius I.
CONSUL adest, & Victor adest.
Genius 2.
                        Laetare.

Genius I.*
                                Triumpha.

Nympha.
(55) Evigilo. Quantus favor hic! Quae gratia! Quantum
Hoc Superûm munus! Litem Te CONSULE Vici?
CONSULE Te vici litem? TECUM ergo cupitae
DIVITIAE redeunt? TECUM mea GLORIA surgit?
TECUM? Quàm rectè Tu nomine, & omine DIVES,
(60) Tu mihi concessus praesenti tempore CONSUL!
Per Te omni tandem planctuque, metuque soluta,
Erigo depressam faciem, corroboro mentem,
Teque meum Defensorem, Patremque saluto:
Te colo, Te veneror. Nova Tu mihi gaudia confers,
(65) Divitiasque refers. TE DIVITE CONSULE dives
Iam mea vicinis assurget GLORIA Nymphis.
Quâ celebrem Te voce? tuas quo carmine laudes
Pro meritis efferre queam? Tu Numine Divûm
A populo selectus ades, quo CONSULE surgum,
(70) Quo vigeam, multisque meo sim grata liquore.

Genius I.
O meritum, è cunctis meritò qui hoc tempore CONSUL!

Genius 2.
O meritum, cuius vigeat per secula Nomen!

Genius I.
O meritum, suprema cui sit Gloria rerum!

Genius 2.
O meritum, quem cuncta velint suffragia Plebis!

Nympha.
O meritum, quo DIVITIAE, quo GLORIA nobis!

                TRIA CHRONICA.

            Me VInDICe, gLorIa,

            aC DIVItIae aMpLae.

            DignIssIMe ConsUL!





Ceneton
Voorkeurenpagina Opleiding Nederlands